۱۳۹۹/۰۹/۱۸
۷:۴۸ ب٫ظ

5 نفر از چهره های فرهنگی هنری لبنان به این سؤال که چه کارهای فرهنگی و هنری شده است که به این مرحله از عادی سازی رسیده ایم و جریان مقاومت در تلاش های هنری و فرهنگی برای مقابله با مسئله عادی سازی چقدر موفق بوده است؛ پاسخ گفتند.

خبرنگاران جهانی الامه - 2

هنرمندان لبنانی درباره روند فرهنگی عادی سازی با اسرائیل : مردم همراهی نمی‌کنند / مقابله فرهنگی مقاومت کند، محدود و با کمبود بودجه مواجه است

اختصاصی الامه: در برخی از کشورهای عربی مانند مصر و اردن، سال هاست روابط سیاسی بین آنها و اسرائیل برقرار شده اما به دلیل هوشيارى مردم، دشمنِ اسرائیلی در مسئله عادی سازی توفیقی کسب نکرده است.

اما اخیرا آنها تصمیم گرفته اند که تغییر در فکر و اندیشه عرب ها نسبت به اسرائیل را شروع کنند چه اینکه اسرائیلی ها تشخیص داده اند که مشکل واقعی «صلح» هوشیاری مردم عرب و مسلمان است لذا باید این هوشيارى را از بین ببرند و آنها با کارهای هنری شروع به مسموم کردن افکارعمومی کرده اند.

اما سؤال این است که چه کارهای فرهنگی و هنری شده است که به این مرحله از عادی سازی رسیده ایم؟ و چقدر کار دشمن موفقیت آمیز بوده است؟؟ و سؤال ديگر اینکه جریان مقاومت در تلاش های هنری و فرهنگی برای مقابله با مسئله عادی سازی چقدر موفق بوده است؟ و اگر موفقیت آمیز نبوده چرا؟؟

5 نفر از چهره های لبنانی در قالب طرح خبرنگاران جهانی الامه به سوال های خانم «ایمان علی کورانی» پاسخ داده اند:

 

 

رئیس سابق انجمن هنرمندان لبنان : عادی سازی فرهنگی از اوایل دهه نود میلادی آغاز شد

جان قسیس بازیگر و رئیس سابق انجمن هنرمندان لبنان به سؤالاتمان اینگونه جواب مى دهد: در اوايل دهه نود ميلادى، آن زمان من در «الدلیل» که توسط روزنامه النهار منتشر می شد، می نوشتم و آنچه در تلویزیون محلی و ماهواره ای پخش می شد را با دقت دنبال می کردم.

آن زمان یک گروه رسانه ای به نام "show time of arabia  " وجود داشت كه چندین کانال داشت از جمله این کانال ها یک کانال سریالی پخش می کرد در باره یک خانواده یهودی که در یک کاروان زندگی می کرد و از شهری به شهر دیگر منتقل می شد و در مشکلات ساکنان این شهرها دخالت می کرد و به منظور جلب همدردی برای حل این مشکلات تلاش می کرد تا خود را مهربان و صلح جو نشان بدهد.

یک کانال دیگر هم وابسته به همان مجموعه، فیلم های کاملا اسرائیلی پخش می کرد؛ آن موقع من چند بار در مورد این موضوع نوشتم و این مساله را محکوم و ابراز تأسف کردم که چگونه رسانه های عربی این فیلم ها را تبلیغ می کنند؛ این پدیده ای بود که از اوایل دهه نود میلادی آغاز شد و عملا مقدمه ای بدخیم برای روند عادی سازی بود.

در واقع در کارهای هنری عربی و لبنانی با مشکلات هویتی روبرو هستیم و این آثار هویت خود را مشخص نکرده است و این یک مشکل واقعی است زیرا از دست دادن هویت ممکن است زمینه گسترده ای برای بهره برداری از محتوای هنری در جهت عادی سازی باز کند.

در ماه رمضان گذشته یک سریال کویتی به نام «ام هارون» در شبکه های عربی پخش شد که این سریال موجی از تعجب را برانگیخت و اگر چه من کاملا بین یهودیت و صهیونیسم تمایز قائل می شوم ولی متوجه شدم که این سریال به شکل روشنی از سازش با اسرائیلی ها سخن می گفت.

قسیس اما درباره سؤال دوم که جبهه مقاومت در مقابله با تلاش های هنری برای مقابله با مسئله عادی سازی چقدر موفق بوده است می گوید: صنعت هنر عربی به تهیه سریال های تاریخی اهمیت داده است و این سریال ها به دوره ای درخشان از تاریخ ما اشاره می کند و مسئله عادی سازی را رد می کند در این بین «مرکز بین المللی بیروت» با تولید آثار هنری مانند سریال الغالبون و درب الیاسمین (مسیر یاس) و بلاد العز (سرزمین عزت) و دیگر سریال ها با مسئله عادی سازی مقابله کرده است.

این سریال ها که در تلویزیون المنار به نمایش در آمد و من افتخار شرکت در برخی از این مجموعه ها را داشتم یک سری آثار هنری است که واقعا دیواری محکم در برابر همه تلاش ها برای عادی سازی بودند؛ این مجموعه ها روح مقاومت و ارزش های آن و عظمت فداکاری هایش در برابر انواع اشغالگری را به همراه داشت.

 

عتریسی: برای توجیه آشتی با صهیونیست ها به قرآن و به تاریخ اسلامی ارجاع می دادند

این دو سؤال را با دكتر طلال عتريسي نیز مطرح كرديم؛ دكتر عتريسي استاد دانشگاه و کارشناس مسائل اجتماعی وسیاسی و رئیس سابق موسسه آموزش عالی دکترا می گوید: تا به حال عادى سازى به برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس محدود بوده و به نظر نمی رسد که کشورهای دیگر به استثنای سودان به سازش با اسرائیل فکر کنند.

روشن است که علل عادی سازی در درجه اول به دلیل منافع ایالات متحده و اسرائیل است و از عادی سازی هیچ سود مستقیمی برای کشورهای حاشیه خلیج فارس وجود ندارد لذا به نظر من چنین کارهای هنری و فرهنگی بسیار محدود است.

شاید جلساتی که با چهره های سیاسی یا ورزشی برگزار شده را بتوان ذکر کرد اما جو فرهنگی عمومی وجود ندارد یعنی به عنوان مثال هیچ نمایشگاه هنری مشترک و هیچ مجموعه تلویزیونی مشترکی تولید نشده یا اجرای مشترک موسیقی برگزار نشده است.

بیشترین اتفاقی که افتاده فعالیت رسانه ای و روزنامه نگاری بوده و این رویدادهای فرهنگی به میزبانی گروهی از روشنفکران و شخصیت های سیاسی کشورهای حوزه خلیج فارس از طریق شبکه های رسانه ای خلیجی شکل گرفته است.

این شخصیت ها در مورد توجیه صلح با رژیم صهیونیستی صحبت می کردند و آنها برای توجیه آشتی با یهودیان به قرآن و به تاریخ اسلامی ارجاع می دادند تا به اسرائیلی ها حق تجاوز به فلسطین را بدهند و حقوق فلسطینی ها را سلب کنند و این جنبه فکری و فرهنگی زمینه ای برای عادی سازی فراهم کرد و آن را نیز همراهی کرد و پس از اعلام سازش این نکات مورد تأكيد قرار گرفت.

آنها مدعی بودند که فلسطینی ها راه حل های صلح آمیز را نپذیرفته اند و همیشه به دنبال خرابکاری هستند و می خواهند ثبات منطقه را از بین ببرند یعنی آنها عملا برای ایجاد فضایی خصمانه با فلسطینی ها و جبهه مقاومت تلاش می کردند.

اما دکتر عتریسی در جواب  سؤال دوم می گوید: در واقع کارهای هنری تولید شده توسط جبهه مقاومت برای مقابله با عادی سازی هنوز محدود است، تلاش اصلی رسانه ای مقاومت مبتنی بر بسیج سیاسی است که بر نقش و شجاعت مقاومت تأكيد مى كند.

جبهه مقاومت همچنین برای صحه گذاشتن بر ناتوانی رژیم صهیونیستی در ادامه حیات خود به برخی جنبه های فکری ـ تاریخی متوسل شده است و بر قوانین تاریخی متکی بر تداوم نداشتن این رژیم تاکید می کند.

رسانه های جبهه مقاومت نیز سعی کردند بر نکته دیگری تاکید کنند که عادی سازی هیچ فایده ای برای کشورهای حاشیه خلیج فارس نخواهد داشت یعنی یک جو فرهنگی ایجاد کردند که این سازش بی فایده است.

 

منتقد هنری: مقاومت در زمینه کارهای فرهنگی و هنری خیلی کُند حرکت می کند

اما دكتر رضا اسكندر استاد دانشگاه و منتقد هنری می گوید: در سال ۱۹۷۸ میلادی مصر پیمان صلح با رژیم صهیونیستی بست اما اسرائیلی ها نتوانستند اثری مستقیم روی جوامع عربی بگذارند چون آنها  در اصل از منظر جهانی، هنر خاصی ندارند و هر چه دارند از ملت های دیگر دزدیده اند ولی متاسفانه حاکمان کشورهای عربی به اسرائیلی ها خیلی کمک کردند مثلا خیلی از فرهیختگان دستگیر یا تبعید شدند و خیلی از هنرمندان معروف بیکار شدند یعنی آنها را کم کم از دید مخاطبان دور کردند تا آدمهای دیگر که با سازش موافق هستند را بیاورند و تمام این اقدامات جهت حفظ منافع خودشان با اسرائیل بود.

درست است که تاکنون هر چه بوده پنهان بوده اما الان موضوع جنبه رسمی پیدا کرده است و عربستان سعودی به عمد و بر حسب برنامه ریزی دقیق حرکت کرده و مگس های اینترنتی خود را فعال کرده تا مردم از فلسطین و بیت المقدس و اسلام فاصله بگیرند.

از لحاظ جشنواره ها هم اسرائیلی ها هر چقدر تلاش کردند وارد این جشنواره ها بشوند، نتوانستند چون جنبه های هنری و فرهنگی معمولا دست حکومت ها نیست و به نظر من تلاشهای دشمن در این حوزه بی نتیجه مانده است.

از سوی دیگر اسرائیلی ها هم جشنواره ساختند و هنرمندان عرب را به فلسطین اشغالی دعوت کردند ولی نتوانستند هنرمندان حرفه ای مخصوصا آدمهای با تجربه و با شخصیت هنری و فرهنگی را جذب کنند و آنهایی که در این جشنواره ها حاضر شدند فقط کسانی بودند که گذرنامه آمریکایی یا اروپایی دارند مثلا «زیاد الدویری» کارگردان لبنانی ـ فرانسوی که با گذرنامه فرانسوی به فلسطین اشغالی سفر کرده و در آنجا 9 ماه زندگی کرد و در برگشت فیلم «پرونده شماره ۲۳» (توهین) را ساخت.

اگر در موضوع تولیدات هنری نیز بررسی کنیم می بینیم که در ماه مبارک رمضان امسال سه سریال پخش شده که بحث و جدال گسترده ای برانگیخته است؛ اول سریال کویتی «ام هارون» با حضور بازیگر معروف کویتی «حیات الفهد» و سریال دوم «مخرج 7» (خروجی ۷) با بازیگری «ناصر القطبی» بازیگر معروف سعودی و سریال سوم سریال مصری به نام «النهایه» (پایان) با بازیگری یوسف الشریف بود؛ شما می بینید که آنها بهترین بازیگرها را می آورند ولی این سه سریال موفق نبودند و حتی در کویت آنها مجبور شدند سریال را پخش نکنند وحتی سریال «خروجی ۷» متوقف شد.

در کل مردم کشورهای عربی چه ملی گرا باشند و چه متدین، با سازش و همزیستی مسالمت آمیز با صهیونیست ها مخالف هستند، لذا حکومتها نمی توانند با زور عادی سازی را انجام بدهد.

اما درباره جبهه مقاومت هر چند یک مسیر بزرگی طی شده اما مقاومت در زمینه کارهای فرهنگی و هنری خیلی کُند حرکت می کند و از لحاظ جهانی محدود مانده و دلیلش این است که در کشورهای عربی کسانی که قصد دارند وارد فعالیت بر علیه اسرائیل شوند از لحاظ سیاسی مورد حمایت قرار نمی گیرند؛ برعکس وضعیتی که در جمهوری اسلامی ایرانی وجود دارد و کسانی که وارد عرصه فعالیت علیه اسرائیل می شوند از طرف دولت حمایت می شوند و متخصصان می توانند اطلاعات لازم را به دست بیاورند و در این باره فیلم نامه ها بنویسند.

در سوريه هم هنرمندان و تهيه کنندگان به نفع مقاومت خیلی کار کردند و چندین سریال ساخته شده که حجم ظلم ها علیه مردم فلسطین را نشان می دهد و در لبنان نیز چندین فیلم سینمایی و سریال تولید شده از جمله سریال «الغالبون» که دو فصل است ولی معمولا چنین کارهای هنری در یک منطقه باریک جغرافیایی بر مردم اثر می گذارد، مثلا شبکه المنار که در آمریکا و فرانسه ممنوع است نمی تواند بر افکار عمومی مردم آنجا اثر بگذارد لذا باید هدف اصلی جبهه مقاومت حفظ مخاطبان خودش باشد و این یک هدف استراتژیک است و هدف دوم این است که وارد بحث تزريق اطلاعات و اثرگذاری بر افکار عمومی شود.

البته موانع زیادی در مسیر جبهه مقاومت برای تولید آثار هنری و فرهنگی وجود دارد که از جمله این موانع بودجه است چراکه کارهای هنری به بودجه ای خاص نیاز دارد و یک فیلم نامه قوی نمی تواند با کیفیت ضعیف تولید بشود و باید از آدمهای متخصص بهره برد که معمولا در محیط و فضای مقاومت آنقدر وجود ندارد.

موانعی دیگری از لحاظ قطع شدن بودجه نیز وجود دارد و خودم شخصا این را تجربه کرده ام لذا هدف اصلی مقاومت باید حفظ فرهنگ مقاومت و آشنا کردن مردم نسبت به دشمن واقعی آنها باشد، مخصوصا جوانان که معمولا دشمن اسرائیلی و چهره جنایتکارانه آن را به خوبی نمی شناسند.

حتما مقاومت تلاش کرده و به وظیفه خود عمل کرده و باید ادامه بدهد اما ما باید همیشه پیشرفت کنیم زیرا ما در جوامع اسلامی و در محور مقاومت ایده های قوی داریم و به طور مثال می توانیم از زندگی نامه شهید حاج قاسم سلیمانی یک فیلم از بهترین فیلم های جهانی تولید کنیم به شرط آنکه آدمهای حرفه ای وارد عمل بشوند و نکته آخر که لازم به ذکر است اینکه اگر بتوانیم جوانانمان را با ارزش های اجتماعی و اخلاقی خود آشنا کنیم یعنی اسرائیل ضربه خورده است.

 

مدیر مرکز تولیدات بین المللی بيروت: نهادهای اتحادیه اروپا از فیلم هایی درباره عادی سازی حمایت می کنند

دکتر احمد حومانی مدیر مرکز تولیدات بین المللی بيروت وابسته به شبکه المنار و تهيه كننده و نويسنده كتاب «مرجعی بر مديريت توليد سريال هاى تلويزيونى» نیز به سؤالاتمان جواب داد و گفت: على رغم تلاش مداوم رژیم صهیونیستی برای نفوذ در جهت عادی سازی این تلاش ها ناکام مانده است.

مثلا این رژیم به منظور ایجاد این جو عمومی که دستیابی به عادی سازی ممکن است، سعی می کرد شخصیت های عربی و لبنانی را در شبکه های تلویزیونی خود میزبانی کند و حتی در جشنواره های بین المللی یا در مسابقات ورزشی سعی می کرد به اعضای تیم های عربی و لبنانی نزدیک شود اما تلاشش بی نتیجه ماند زیرا مردم جهان عرب، صهیونیست ها را دشمن می دانند و ورزشکاران در مسابقات با اسرائیلی ها شرکت نمی کردند حتی اگر نتایج آن منجر به باخت تیم های عربی شود و رسانه های عربی این اقدامات را تلاشی آشکار برای تحمیل نوعی از عادی سازی می دانستند.

البته اسرائیلی ها از طرق غیر مستقیم با تابعیت های اروپایی و آمریکایی خود توانستند در جشنواره های فرهنگی جهان عرب شرکت کنند و این رویدادها برای آنها تلاشی موفق در مسیر عادی سازی بود هر چند بعدا این اقدامات با رد و مخالفت هایی روبرو شد.

مسئله مهم اين است كه يك حركت غير مستقيم به سوى عادى سازى از طريق شركت هاى اروپایی در مسئله فرهنگی و فکری مشاهده می شود و این شرکت ها تولید فیلم ها و مطالعات را در جهان عربی پشتیبانی می کنند؛ به عنوان مثال نهادهای اتحادیه اروپا و جامعه مدنی مجموعه ای از فیلم ها را در لبنان تولید کرده اند که خواستار گشودن زمینه همکاری با اسرائیل هستند و همین آثار بعدا ممکن است منجر به تصویب عادی سازی شود زیرا لبنان در میان جهان عرب بازتر است و از این نظر ضعیفترین طرف محسوب می شود.

یکی از این فیلم ها «پرونده شماره ۲۳» (توهین) است؛ اين فيلم لبنانی ـ فرانسوی با کارگردانی زیاد الدویری جنجال بزرگی را برانگیخت.

يک مسئله دیگر این است که برخی از شرکت های فلسطینی فیلم هایی تولید می کنند که خواستار نوعی صلح با اسرائیلی ها هستند یا اسرائیل با به تصویر کشیدن یک داستان عاشقانه بین زن یهودی و مرد مسلمان یا از طریق مشارکت شان در تولید فیلم ها و مستندها به دنبال عادی سازی هستند و در این نوع از کارها نشانه های عادی سازی واضح تر به نظر می رسد.

اخیرا در برخی از کشورهای عربی تلاش شده تا در بعضی از جشنواره ها که دارای پوشش اسرائیلی است شرکت کنند از جمله در تونس، مغرب و الجزایر چراکه برخی از افراد در جهان عرب معتقدند که همکاری هنری و مشارکت در این جشنواره ها باعث تقویت و حمایت از مردم فلسطین می شود.

همچنین در کشورهای عربی فیلم هایی تولید شده است که اگر به دقت در آنها جستجو کنیم متوجه خواهیم شد که آنها توسط اتحادیه اروپا پشتیبانی می شوند همان هایی که از همه تولیدات هنری که با عادی سازی همراه هستند حمایت می کند؛ از جمله این فیلم ها، فیلم «صوفیا» از مغرب و فیلم «سخنی از درختان» از سودان و فیلم «مومیایی» از مصر و غيره است اما اين كارها تاثيرى در وضعیت فعلی نداشته است زیرا عادی سازی که ما شاهد آن هستیم یک عادی سازی سیاسی است نه فرهنگی و فکری و منافع مربوط به حاکمان این کشورها را تامین می کند و هیچ تاثیری در مردم نخواهد داشت.

اما درباره جبهه مقاومت حتما فیلم ها و سریال هایی برای مقابله با اسرائیل تولید شده است و این فیلم ها پیام شان این است که اسرائیل دشمن بوده و دشمن خواهد بود.

از جمله این آثار هنری مجموعه مصرى «رأفت الهجان»، داستان جاسوس مصرى است كه در اسرائيل بود و فيلم «اعدام مرده» و «صعود به پرتگاه» هستند و همچنین در سوریه ما شاهد تولیدات هنری علیه دشمن اسرائیلی هستیم.

در لبنان نیز تولیدات هنری بسیاری در این زمینه وجود دارد؛ از جمله مجموعه ای از تولیدات که توسط تلویزیون المنار و مرکز بین المللی تولیدات بیروت تولید شده است مثل سریال الغالبون که داستان قهرمانی های مقاومت و جنگ نظامی با دشمن را روایت می کند و برخی دیگر کارها در مورد گرفتار شدن در دام اشغالگری با دشمن هشدار می دهند مثل «بوح السنابل» و «درب الیاسمین» و... و بسیاری از کتابها و نشریات و روزنامه ها که علیه دشمن صهیونیستی منتشر شده است اضافه بر کنفرانس های سالانه برای جلوگیری از عادی سازی، علاوه بر تشکیل کمیته هایی برای مقاومت در برابر عادی سازی و ....

به نظر من جو عمومی در اکثر کشورهای اتحادیه عرب و در جشنواره های تلویزیونی که در آن شرکت می کنیم و در اتحادیه رادیو تلویزیون های عربی و اسلامی جو خصمانه با اسرائیلی ها است و روند عادی سازی که شاهد آن هستیم نتیجه تلاش سیاسی سازمان یافته ای است که دولت ها و حاکمان، سال ها انجام داده اند تا به اینجا رسیدند این روند مانند یک طغیان است و به تدریج خاموش خواهد شد.

اما در باره تولیدات هنری محور مقاومت در حال حاضر، این تولیدات به دلیل مشکلات اقتصادی که کشورهای عربی با آن مواجه هستند شرایطی سختی را پشت سر می گذارند و شرکت های تولید فیلم و نشریات و انتشارات از نظر اقتصادی مشکلاتی زیادی دارند بنابراین فکر می کنم در آینده نزدیک هیچ تولید هنری برای مقابله با عادی سازی وجود نخواهد داشت زیرا چنین تولیدات هنری و فرهنگی نیاز به بودجه و حمایت زیادی دارد و وضعیت اقتصادی این کشورها همچنان ضعیف است اما در مورد رسانه ها بدون تردید کنفرانس های ضد عادی سازی همچنان باقی خواهند ماند و رویدادهای زیادی علیه این موضوع برگزار خواهد شد.

 

بازیگر و کارگردان لبنانی: به دلیل توانایی مالی ضعیف مان نمی توانیم با توانایی های رسانه ای دشمن رقابت کنیم

عُدی رعد بازيگر و کارگردان لبنانی نیز به سؤالات ما جواب داد و گفت: به نظر من مسئله عادی سازی با رژیم صهیونیستی مسیری طولانی طی کرده و تلاش های زیادی در این باره انجام شده است.

دشمن در ابتدا و به دلیل عدم موفقیت در جذب کردن امت عربی و همراه سازی افکار عمومی با عادی سازی، ملت ها را محاصره کرد و آنها را گرسنه نگه داشت به طوری که دغدغه اصلی مردم امرار معاش شد.

دشمن ما تلاش کرد تا جهل را در بین مردم گسترش دهد و به فرهنگ ضربه بزند و این یعنی آنها مجبور نبودند عقاید سیاسی را تغییر دهند فقط از طریق محاصره و گرسنگی دادن، ملت ها را تحت فشار قرار دادند.

کشورهای حوزه خلیج فارس نقش زیادی در ایجاد افکار عمومی حامی اسرائیل داشته اند و به خصوص عربستان سعودی که نقش حامی اصلی رژیم صهیونیستی ایفا کرده است.

کشورهای عربی به دنبال از بین بردن هرگونه حرکت ضد صهیونیست ها بودند و برای تضعیف عزم ملت های منطقه و توطئه ضد آنان کار می کردند ولی علی رغم تلاشهای شدید آنها قادر به عادی سازی روابط با مردم نبودند و نتوانستند مردم را بشکنند.

از سوی دیگر دشمن کانالهای تلویزیونی انترنتی خطرناکی برای تغییر افکار عمومی ایجاد کرده و این بار به صورت غیر مستقیم مانند «نتفلیکس» و از طریق فیلم هایی با مضامین خاص برای تغییر باورها و تاثیر گذاشتن بر نسل جدید با قیمت خیلی ارزان تلاش می کند.

این سیستم ها بودجه مالی بزرگی دارند که نمی توان با آن رقابت کرد مثلا سریال «جاسوس» که داستان جاسوس اسرائیلی در سوریه را روایت می کند به کارگردانی کارگردان اسرائیلی و بازیگری مشترک امریکایی و انگلیسی است؛ اگر چه این کار از نظر سیناریو ضعیف و کم اهمیت قلمداد می شود ولی آنها از این جاسوس قهرمان ساخته اند و برخی این کار را گامی به سوی عادی سازی دانستند ولی در بسیاری از شبکه های عربی پخش شده است.

یک نکته دیگر لازم به ذکر است که شبکه های تلویزیونی خلیجی میزبان شخصیت های اسرائیلی بودند و برای آنها جا باز کردند تا اینکه به تولید سریال «ام هارون» رسید و این سریال با عادی سازی همراهی داشت و در آن یک فضایی ایجاد کردند که از صلح با اسرائیل حمایت می کرد و جنگ با آن را رد می کرد با این توجیه که اسرائیل واقعیتی است که باید با آن کنار آمد.

اما درباره جبهه مقاومت باید اعتراف کنم که ما به دلیل توانایی مالی ضعیف مان نمی توانیم با توانایی های رسانه ای دشمن رقابت کنیم اما در مقابل می توانیم از طریق محتوای کارهای هنری جبران کنیم و در عین حال باید روشهای جدید را برای انتقال ایده های خود جستجو کنیم.

ما علاوه بر توانایی های مالی ضعیف در نمایش آثار هنری خود نیز با مشکل روبرو هستیم زیرا بیشتر کانالهای ماهواره ای در دست طرف مقابل است و ما کانال های جایگزین با همان ظرفیت نداریم و به همین ترتیب اگر به سمت کانالهای رسانه های اجتماعی مانند یوتیوب و غیره برویم پخش آنچه با سیاست های صهیونیست ها مطابقت ندارد مشکل است و در پخش فیلم ها تعصب آشکاری وجود دارد لذا بحران ما بسیار پیچیده است.

من معتقدم که نبرد افکار عمومی با دشمن یک جنگ ناموفق است و دشمن جز زور اسلحه نمی فهمد لذا باید توانایی های نظامی و اقتصادی خود را تقویت کنیم چون اگر دشمن با موشک با ما می جنگد مقابله با او با تولید فیلم و نمایش بی فایده است.

وظیفه ما در این نبرد انتقال صادقانه اخبار است و به نظر من این مهمتر از تلاش برای تاثیر گذاری بر افکار عمومی است چه اینکه سریال الغالبون که بیانگر آغاز مقاومت در لبنان در برابر دشمن اسرائیلی است بیش از آنکه تلاشی برای تاثیر گذاری بر عقیده دیگران باشد به عنوان یک اثر مستند برای آن مرحله تاریخی باقی می ماند.

انتهای پیام/س

منتشر شده در روزنامه کیهان