شاعران و ادیبان کشور سوریه و لبنان به خاطر فشارهای اجتماعی و بحران های اقتصادی و فشارهای سیاسی در قرن بیستم میلادی مجبور به جلای وطن شدند. این تعداد از ادیبان و شاعران به آمریکای شمالی و جنوبی مهاجرت و در آن جا دو جریان ادبی فعال را پایه‌گذاری کردند.

دو مکتب شاعران مهاجر عربی در آمریکا

همایش «شعر برای هم‌زیستی مسالمت‌آمیز» 16 تا 18 اکتبر (24 تا 26 مهر) گذشته، توسط موسسه نوآوری‌های شعری عبدالعزیز سعود البابطین در دبی برگزار شد و شاعران و ادیبان عرب از کشورهای مختلف در آن شرکت کردند و مقاله‌های خود را درمورد حوزه‌های ادبی ارائه کردند. به نقل از سایت میدل ایست آن لاین یکی از مقاله‌های ارائه شده در این همایش در باب غرب‌زدگی و علاقه به وطن شاعران عرب مهجر از فخری صالح بود. شاعران و ادیبان کشور سوریه و لبنان به خاطر فشارهای اجتماعی و بحران های اقتصادی و فشارهای سیاسی در قرن بیستم میلادی مجبور به جلای وطن شدند. این تعداد از ادیبان و شاعران به آمریکای شمالی و جنوبی مهاجرت کردند و در آن جا دو جریان ادبی فعال را پایه‌گذاری کردند. در آمریکای شمالی رابطه القلمیه و در آمریکای جنوبی العصبه الاندلسیه شکل گرفت که البته گروه اول یا همان الرابطه القلمیه به دفعات قوی‌تر و فعال‌تر بود. این ادیبان و شاعران اگر چه در غرب زندگی می‌کردند اما یاد و خاطره سرزمین‌شان در شعرها و نوشته‌هایشان حضور داشت و احساسات آنان را تحت تاثیر قرار می‌داد. بسیار طبیعی است که هر کدام از این شاعران و ادیبان با نگاه خود به دنیا و مشکلات آن بنگرند و براساس احساسات شخصی و تجربه‌های زندگی خود با مسائل روبرو شود. به همین دلیل نیز مشکلات در آثار به جا مانده از این شاعران و ادیبان به شکلی نمود و ظهور پیدا می‌کند. «نسیب عریضه» یکی از این شاعران مهاجر در شعر مهاجر خود وضعیت و اوضاع نابسامان خود را لعن و نفرین می‌کند. اما «رشید سلیم ابو خوری» به جای لعن و نفرین مشکلات و وضعیت خود دلتنگ بازگشت به سرزمین آبا و اجدادی خویش است. فخری صالح در این مقاله خود و پس از نام بردن تعدادی از این ادیبان و شاعران و چگونگی برخوردشان به مسئله مهاجرت و زندگی در کشوری غریب، به این نکته می‌رسد که موضوع اغلب شعر شاعران مهاجر در آن دوره از تاریخ درمورد احساس شاعر نسبت به سرزمین مادری و کشور غریبی است که در آن بسر می‌برند.

زمان انتشار : 1391-02-10