ارییلا زولای معتقد است که آن چه عکس‌ها ثبت کرده‌اند راوی جنگ نیست! جالب این که او تمام خرابی‌ها و آوارگی‌هایی را که دوربین‌ها ثبت کرده‌اند، صرفا تغییراتی یک طرفه دانسته است که برای ایجاد یک فضای جدید و از بین بردن برخی چیزهای دیگر روی داده است!
نمایشگاه عکس یک اسرائیلی با موضوع فلسطین
هنر همیشه ابزار قدرتمندی بوده است که هنرمندان به وسیله آن اندیشه‌ها و اعتقادات خود را به شکل زیبایی به خواننده منتقل می‌کنند. البته وظیفه هنر تنها در به تصویر کشیدن زیبایی‌ها نیست. گاه این ابزار لطیف و دقیق به روایت زشتی‌ها و نادرستی‌های جامعه دست می‌زند و با نشان دادن این کژی‌ها نه تنها مردم ناآگاه را بیدار می‌کند که در آن‌ها انگیزه‌ای برای تغییر و حرکت را ایجاد می‌کند. همین بعد هنر، قدرت پنهان و توان بالای این ابزار را به خوبی نشان می‌دهد. همین قدرت گاه می‌تواند اندیشه و اعتقادی نادرست را به ذهن‌ها القا کند.
به نقل از سایت الشروق، نمایشگاهی از آثار یک عکاس اسرائیلی برپا شده است.
طبق گزارش این سایت یک کارشناس اسرائیلی به نام ارییلا زولای، با برگزاری نمایشگاهی از عکس‌های مربوط به سال‌های میان 1947 تا 1950 قصد دارد جنگ میان اسرائیل و فلسطین را به گونه‌ای کاملا مغایر با حقیقت روایت کند.
ارییلا زولای معتقد است که آن چه عکس‌ها ثبت کرده‌اند راوی جنگ نیست! جالب این که او تمام خرابی‌ها و آوارگی‌هایی را که دوربین‌ها ثبت کرده‌اند، صرفا تغییراتی یک طرفه دانسته است که برای ایجاد یک فضای جدید و از بین بردن برخی چیزهای دیگر روی داده است!
اما عکس‌های به نمایش گذاشته شده آن قدر گویا هستند که مخاطب خود را نفریبد و از حقیقت حادثه آن سال‌ها سخن بگوید.
این سایت در پایان گزارش مذکور می‌نویسد، می‌توان تاریخ را به اشکال گوناگون نوشت و می‌توان در آن دخل و تصرف کرد. اما ثبت تاریخ با زبان عکس و تصویر، کار خطرناکی است. چون در عکس‌ها مطالبی نهفته است که هر چشم دقیقی می‌تواند به آن پی ببرد. ارییلا خود می‌گوید که تاریخ‌نگاران در کارهایشان به عکس توجهی نشان نمی‌دهند چون معتقدند که نمی‌توان به درستی مصداق آن اعتماد کرد. اما واقعا می‌توان به درستی این عکس‌ها شک کرد و زبان گویای آن را طبق خواسته خود تغییر داد؟
زمان انتشار : 1391-02-05
