آن چه این کتاب را متفاوت می‌کند شیوه نگارشی ویژه آن می‌باشد. در واقع برگه‌های سوخته، کتابی است که شعرگونه نوشته شده است اما شعر نیست. به داستان شباهت دارد اما داستان نیست. این کتاب بار دیگر به ما یادآور می‌شود که اتحاد و همبستگی در رابطه تنگاتنگی با معنای وطن قرار دارد.

دانش‌آموز از معلم پرسید: ما می‌دانیم که فلسطین قربانی است. اما جلادان کیستند؟ معلم در پاسخ به او گفت: جلادان بسیارند و اولین‌ آن‌ها صهیونیست‌ها هستند. پس از آن انگلیس، پس از آن جامعه مللی که رای به قیمومیت انگلیس بر اراضی فلسطین داد. پس از آن سازمان مللی که در سال 1947 فلسطین را

لیلی الأطرش: این داستان از متن بسیار شجاعانه‌ای برخوردار است. نویسنده با چنگال‌های قلم خود جسم فساد را می‌کاود و از ستمی سخن می‌گوید که بر کشورهای عربی چیره بوده است. او فساد و ستم‌های حکومت‌های عربی را نشان می‌دهد که اگر بهار عربی روی نداده بود، هنوز بر گرده مردم سنگینی می‌کرد.

در گذشته یهودیت صرفا یک دین بود که پیروان آن در کنار مسلمانان و مسیحیان زندگی می‌کردند و با آن‌ها تعامل داشته‌اند. اما امروز یهودیت با صهیونیسم ارتباط پیدا کرده است و ما را به یاد منافع سیاسی صهیونیست‌ها در فلسطین اشغالی می‌اندازد.