خبرهای کوتاهی از مصر

او از جمله شاعرانی بود که در راه فلسطین مبارزه می‌کرد و از اعضای جبهه مردمی بود که در راه آزادسازی فلسطین تلاشها و فعالیت های زیادی داشت. از او چند مجموعه شعری به چاپ رسیده است که از آن میان می‌توان به «صدایی از اعماق سکوت» و «چهره وطن» نام برد.

او در این کتاب هم مورخ و هم داستان‌نویس است. مورخ از این لحاظ که کوشیده است خاطره لبنان را به ثبت برساند و از سمت داستان‌نویسی خود نیز سعی داشته تا جهان متضاد انسان‌های این سرزمین و فساد روزگار را به تصویر بکشد.

«قندیل‌های پادشاه جلیل» عنوان کتاب اخیر ابراهیم نصرالله است که در مسیر نویسندگی او تجربه‌ای جدید بشمار می‌رود. داستانی انقلابی که بر ستم می‌شورد و به دنبال آزادی و عدالت می‌گردد.

در این کتاب الفاروق تمام تلاش خود صرف بررسی مشکلات زنان جوامع عربی کرده است. اما به تصویرکشیدن رنج‌ها و زندگی سراسر بدبختی این زنان، فضای داستان را به شدت تیره کرده است. از سوی دیگر ترس‌های بیان شده در این کتاب یکی پس از دیگری خود را بر خواننده عرضه می‌کنند و این موضوع باعث شده

نعیمه معمری: باید از روشنفکری ترسید که به خاطر ترس و گرسنگی و آوارگی مجبور شده است جزئی از یک نظام فاسد شود و از مقام و منصب خود برای تعدی از قانون استفاده کند.

اگر چه سرزمین‌های اشعالی از استعداد‌های ادبی زنان نیز برخوردار است اما باید گفت که اغلب زنان نویسنده فلسطینی تنها از طریق اینترنت به نشر نوشته‌های ادبی خود می‌پردازند و در واقع برای کمتر زن فلسطینی این امکان وجود دارد تا با عبور از مشکلات زندگی خود به عرصه‌ پهناورتر در زمینه ادبی

عبداللطیف العبی: من مردی هستم که بین دو زبان و دو فرهنگ دائم در تردد است. اما این مسیر دو طرفه، برای من یک خانه‌ و یک مکان بینابینی نیست. در واقع این حالت برای من یک نوع خوشبختی شیزوفرنی‌گونه می‌باشد.

پنج هزار نسخه از کتاب «سنگ درد» در سال 2004 برای نخسین بار به چاپ رسید و پس از آن به دلیل مورد توجه قرار گرفتن از جانب منتقدان چندین بار دیگر نیز تجدید چاپ شد. فروش این تعداد نسخه در کشور مجارستان که تنها ده میلیون سکنه دارد، نشان از استقبال و موفقیت کتاب مذکور در مجارستان دارد.

لیلی الأطرش: این داستان از متن بسیار شجاعانه‌ای برخوردار است. نویسنده با چنگال‌های قلم خود جسم فساد را می‌کاود و از ستمی سخن می‌گوید که بر کشورهای عربی چیره بوده است. او فساد و ستم‌های حکومت‌های عربی را نشان می‌دهد که اگر بهار عربی روی نداده بود، هنوز بر گرده مردم سنگینی می‌کرد.