امیر اصانلو مستندی ساخته است که نریشن و دیالوگ ندارد و تنها بر تصاویری از جنگ در حلب استوار است. او می‌گوید در تمام صحنه‌های این مستند حداقل خون یک انسان روی زمین ریخته شده است.
«حلب؛ سکوت جنگ» می‌تواند در هر شهری ساخته شود +فیلم
به گزارش الأمه:
امیر اصانلو کارگردان مستند «حلب؛ سکوت جنگ» است. او که از کارگردانان و مستندسازان باتجربه و در عین حال جوان کشور به حساب می‌آید. اصانلو ماه گذشته با همین مستند در جشنواره ایدفا که یکی از معتبرترین و بزرگترین جشنواره‌های فیلم مستند در جهان است حضور داشت و به عنوان یکی از نمایندگان مستند ایران، اتفاقات خوبی را رقم زد. این مستند، در جشنواره حقیقت امسال و در بخش ملی نیز حضور دارد و فردا در اولین روز جشنواره رونمایی می‌شود.
امیر اصانلو در گفتگو راجع به سوژه مستند جدیدش «حلب؛ سکوت جنگ»، گفت: داستان این مستند، روایتی از شهر حلب پس از 6 سال جنگ در آن است. در این فیلم، هیچ دیالوگ، نریشن و صحبتی از اشخاص نداریم و تنها تصاویر این شهر ویران‌شده را می‌بینیم. تلاش کردیم تا در این فیلم، فضاهای مختلف شهر، مکان‌های عمومی آن و ... را به تصویر بکشیم و از این راه، مکان‌هایی که هیچ آدم زنده‌ای در آن وجود ندارد و کاملا از بین رفته است را نمایش دهیم. در حقیقت، طبیعت و عناصر آن، جای خالی انسان‌ها را در این شهر جنگ زده پر کرده است. خرابی‌های این شهر، نشان از جنگ دوطرفه‌ای دارد که 6 سال در حلب برقرار بوده است و اکنون آثار ویرانی آن به جای مانده است. بنابراین، سکوت مرگباری که اکنون بر شهر حلب به عنوان پر رونق‌ترین شهر سوریه در سال‌های نه چندان دور سایه افکنده است، سوژه اصلی این مستند است.
وی به اسم متناقض‌گونه این فیلم اشاره کرد و گفت: اسم این فیلم پارادوکسی و متناقض‌گونه انتخاب شده است چرا که شما شهری را می‌بینید که به ظاهر در آن جنگ تمام شده است و همه چیز آرام است و در ظاهر قرار نیست هیچ اتفاق دیگری در آن رخ بدهد. با این حال، برای هیچ کس مشخص نیست که این سکوت شکننده چه زمانی از بین خواهد رفت و چه زمانی جنگ، سایه شوم خود را مجددا بر مردم آن می‌افکند. باید به موضوعی اشاره کنم و بگویم که در هر کدام از صحنه‌های فیلم «حلب؛ سکوت جنگ»، حداقل یک انسان کشته شده است و زیر آوار مانده است و شاید تاکنون جنازه آنان نیز از زیر آوار بیرون نیامده باشد. بنابراین می‌توان گفت که زخم‌های این جنگ که بر پیکره انسان حلب باقی مانده است، تا سالیان دراز پاک نمی‌شود و همیشه با او همراه است. مانند این مساله را در کشور خودمان هم می‌بینیم. اگر چه در خرمشهر و بسیاری از استان‌های جنوبی کشور، جنگ تمام شده است اما هنوز شهید می‌آورند، مین‌ها وجود دارد و آثار خرابی پیدا است و از ذهن مردم آن منطقه پاک نمی‌شود.
این کارگردان و مستندساز به حضور مستند «حلب؛ سکوت جنگ» در جشنواره ایدفا اشاره کرد و در مورد بازخوردهای خارجی که از حاضران دریافت کرده است، گفت: این مستند در بخش رقابتی فیلم‌های کوتاه جشنواره ایدفا حضور داشت و در کنار فیلم «دلبند» به کارگردانی آقای یاسر طالبی به عنوان نمایندگان مستند ایران در آن‌جا حضور داشتند. مخاطبان خارجی که این فیلم را می‌دیدند، فضای آن را بسیار دوست داشتند. بازخوردهایی که از مخاطبان می‌گرفتم، بسیار مثبت و همراه با بهت و حیرت بود. به من می‌گفتند که اگر این اتفاق برای شهر و کشور من رخ بدهد، چه باید بکنم؟ یکی از اهدافی که من از ساختن این فیلم داشتم، همین موضوع بود. این که وقتی مخاطب فیلم را می‌بینید، خودش را جای آن کسی که این اتفاق برایش رخ داده است بگذارد و با خود فکر کند که اگر این جنگ برای کشورم رخ می‌داد، چه می‌شد و چه بلایی سرمان می‌آمد.
منبع: تسنیم
