‏۴۷سال قبل در چنین روزی، غسان كنفاني به همراه خواهرزاده‌اش در بیروت سوار ماشین شد، سوئیچ را چرخاند و صدای یک انفجار مهیب، همه را شوکه کرد؛ موساد مستقیما ترور را به عهده گرفت و یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان و مبارزان فلسطینی که فقط با ۳۶سال سن، کابوس اسرائیل شده بود، به شهادت رسید.

بدیع صقور، شاعر سوری می‌گوید: ملت‌ ایران ثابت کرد که اگر بخواهیم با کرامت و عزت باقی بمانیم، باید بر مقاومت پایبند باشیم.

رژیم صهیونیستی در اقدامی گستاخانه مجسمه «غسان کنفانی» نویسنده و روزنامه نگار شهیر فلسطینی را معدوم کرد.

کارلوس صاحب: «کنفانی» بیش از آن که مرد جنگ و میدان باشد، مرد قناعت و اندیشه بود. به نظر من شخصیت او با اکثر سیاستمداران متفاوت است. او اهمیتی به القاب و عناوین نمی‌داد. به منصب و مسئولیت نمی‌اندیشید. البته «کنفانی» نیازی هم به لقب و عنوان نداشت. چرا که درخشش ویژه و کمیابی داشت که

این کتاب روایت دوگانگی است که مردم اریتره با آن دست و پنجه نرم می کنند. از یک سو طبیعت کشور این مردمان سنگدلتر و خسیس تر از آنی است که جایی را برای شهروندان خود در نظر بگیرد. از سوی دیگر نیز مهاجرت و ترک سرزمین آبا و اجدادی نیز با مشکلات و رنج های خود همراه است که آوارگی و بی هوی