برندسازی شهری و استفاده از ظرفیت های شبکه های اجتماعی از مسائلی است که در عمل اقدام خاصی درخصوص آن از سوی سازمان های دست اندرکار در ایران از جمله شهرداری ها صورت نگرفته است.
ضرورت برندسازی شهری
به گزارش الأمه:
برندسازی شهری و استفاده از ظرفیت های شبکه های اجتماعی از مسائلی است که در عمل اقدام خاصی درخصوص آن از سوی سازمان های دست اندرکار در ایران از جمله شهرداری ها صورت نگرفته است. حال آن که بسیاری از شهرهای ما از ابعاد مختلف جغرافیایی، کالبدی، تاریخی و... بالقوه ظرفیت بالایی در برند شدن دارند و می توانند ضمن آن که تصویر مناسبی از ایران را به مخاطب نشان دهند، سرمایه و انواع گردشگر را از کشورهای منطقه و جهان در حوزه های فرهنگی، سلامت، اکوتوریسم... به سمت خود جذب کنند.
ضعف در این حوزه و عدم آگاهی و الگوبرداری های نامناسب از کشورهای دیگر، باعث نادیده گرفتن بسیاری مناطق مستعد با قابلیت های برندسازی شهری شده است.
این بی توجهی باعث شده با توجه به حجم برنامه ریزی شده اخبار منفی درباره ایران، این موج در داخل نیز به فضای عمومی جامعه هم القا شده و باورپذیر شود.
با حجم اخبار فیک نیوزها اصفهان می شود شهری که آثار تاریخی آن تا چند سال دیگر از بین می رود، مشهد می شود شهر عیش و نوش عرب ها و تهران با حجم بالای زیرساخت های ایجاد شده در دهه اخیر، غیرقابل زیست ترین شهر جهان!
در حوزه ایجابی اقدامات اندکی در برندسازی شهری در ایران انجام شده است، البته هیچ یک از آنها نیز طی برنامه ریزی های مشخصی نیز صورت نگرفته است و احتمالا هزینه های نامعقولی را نیز دربرداشته و بی نتیجه رها شده است.
نهایت خلاقیت سیاستگذاران این بوده که تکنیک های عکاسی و چند عکس شیک از نمای دور و نزدیک از شهرها منتشر کنند. تصویری که می تواند هر جای دنیا باشد و مخاطب با دیدن آن تشخیص ندهد که کجاست و وجه متمایز آن شهر را به مخاطب ارائه کند.
برندسازی برای یک شهر نیازمند برنامه ریزی های مناسب، خلاقانه و راهبردی است تا بتواند برند قدرتمندی را ایجاد و تثبیت کند.
سوال هایی که دست اندرکاران برندسازی شهرها در فضای شبکه های اجتماعی در ابتدا باید از خود بپرسند از قرار ذیل است:
شهرت امروز شهر ما چیست؟
این میزان شهرت و گستردگی آن در فضای مجازی به چه میزان است؟
وضعیت اطلاع رسانی زیرساخت های فعلی ما (هتل ها، دانشگاه ها، مراکز فرهنگی، رستوران ها، جاده ها، بیمارستان ها و حمل و نقل عمومی) چگونه است؟
میزان اطلاع و درک عوامل شهری درگیر با حوزه برندسازی شهری از قابلیت های شبکه های اجتماعی به چه میزان است؟
آیا به لحاظ فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی امکان توسعه برند مورد نظر برای مخاطبان وجود دارد؟
بر این مبنا متخصصان شبکه های اجتماعی، باید:
کلیدواژه های متداول مربوط به هر شهر اعم از مثبت و منفی را در شبکه های اجتماعی و موتورهای جست وجو به دو زبان انگلیسی و عربی در فاز اول شناسایی کنند.
برمبنای چالش های احصاء شده، شبکه های اجتماعی موثر و اقدامات رسانه ای محتوایی که باعث ارتقای وضعیت از قرمز به زرد یا از زرد به سفید می شود را شناسایی کنند و پس از هر بهبود در هدف مورد نظر، با ارزیابی سالانه دستیابی به شاخص های تعریف شده، هدف های کمی و کیفی بالاتری را تعریف کرده یا به یک هدف جدید شیفت پیدا کنند.
با گذشت زمان سنجه هایی از قبیل reach،engagement، conversation اهمیت پیدا می کنند و برای دستیابی به این اهداف کمی باید کمپین های مختلفی در حوزه های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و... تعریف شود. با وجود این پیش فرض ها شبکه های اجتماعی و قابلیت های آن در حوزه های مختلف می تواند به عنوان یک عامل موثر، برند شهری و ملی را بالا ببرد.
محمد ولوی
منبع: جام جم