زمانی که موج دومینو به بحرین رسید اینبار دیگر حاکم آل خلیفه به جای فرار کردن به عربستان از حاکم سعودی در خواست کمک کرد تا نظامیان عربستان در کنار دیگر مزدوران آل خلیفه دستشان به خون بحرینی ها آغشته بشود. در درگیری های سال گذشته یمن که الحوثی ها در مقابل دیکتاتور یمنی قیام کردند،

آخرین مهره دومینوی عربی /مقاله

آغاز دومینوی کشورهای عربی به نوعی نقطه پایان آن را هم نشان داد. دومینو از تونس و با فرار بن علی به عربستان آغاز و با زمزمه های فرار مبارک به عربستان ادامه پیدا کرد، هر چند این اتفاق نیافتاد و مبارک بعد از سقوط، به گفته ی شواری نظامی حاکم بر مصر در حبس خانگی به سر می برد ولی مطرح شدن گزینه ی عربستان برای مقصد فرار جالب توجه بود.

زمانی که موج دومینو به بحرین رسید اینبار دیگر حاکم آل خلیفه به جای فرار کردن به عربستان از حاکم سعودی در خواست کمک کرد تا نظامیان عربستان در کنار دیگر مزدوران آل خلیفه دستشان به خون بحرینی ها آغشته بشود. در درگیری های سال گذشته یمن که الحوثی ها در مقابل دیکتاتور یمنی قیام کردند، باز هم عربستان بود که ماشین جنگی خود را با اتکا به دلار های نفتی و تسلیحات غربی به راه انداخت و آتش به روی یمنی ها گشود!

در جنگ 22 روزه علیه غزه و حماس و 33 روزه علیه لبنان و حزب الله هم حاکم عربستان بود که جام شیطانی خود را به نشانه همراهی به جام شراب بوش پسر زد تا مسلمانان غزه و لبنان با چراغ سبز سعودی به خاک و خون کشیده شوند.

سابقه ی عربستان تنها به همین چند مورد در سالهای اخیر بر نمی گردد. القاعده و طالبان در آغاز از کمک های عربستان بی نصیب نبودند و بسیاری از انفجارهایی که در عراق بعد از اشغال توسط آمریکا به وقوع می پیوست توسط نیرویهایی بود که از خاک عربستان وارد خاک عراق می شدند. در هشت سال جنگ تحمیلی هم رژیم دیکتاتوری آل سعود به حمایت از حزب بعث پرداخت و حتی در سال 66 با کشتار حاجیان ایرانی در سرزمین حرم امن الهی نشان داد خادم الحرمین حتی حرمت خانه ی خدا را نگه نمی دارد چه برسد به بندگان خدا!

اما مقدمه و سابقه ی بیان شده از آل سعود برای بیان این مفهوم بود که عربستان در میان کشورهای دیکتاتوری و پادشاهی عربی متصل به آمریکا به عنوان کشور مادر شناخته می شود. دلیل این مدعا هم موقعیت جغرافیایی و اقتصادی و فکری این کشور است. عربستان به دلیل وجود شهرهای مقدس مکه و مدینه در آنها به نوعی در جهان اسلام دارای مرکزیت است و مسلمانان از سرتاسر جهان هر ساله برای بجا آوردن مراسمات حج عازم این کشور می شوند. منابع عظیم نفتی هم سران این کشور را ازلحاظ مالی در جهان برجسته کرده است ؛ اما از همه مهتر وضعیت مذهب در عربستان است. تقریبا در بیشتر کشورهای اسلامی روابط برادران اهل سنت و شیعه مسالمت آمیز است و چهار مذهب اصلی اهل سنت با شدت و ضعف به ائمه معصومین شیعه ارادت می ورزند، برای مثال در دو کشور مهم منطقه یعنی ترکیه و مصر این دوستی و ارادت به وضوح قابل مشاهده است. اما ظهور تفکری تندرو و انحرافی که با دسیسه ی انگلیسی ها در بین اهل سنت به نام وهابیت ایجاد شد به سمتی حرکت کرد که تعاملات شیعه و اهل سنت را به تقابل بکشاند. (لازم به تذکر است که در شیعه هم بهاییت به وجود آمد تا شیعه منحرف شود).

تفکر وهابیتی که حکام عربستانی در حال اشاعه آن هستند دشمنی با اسلام و اهل سنت و تشیع است . بر همین اساس است که تفکر تمامیت خواه وهابیت عرصه را هم بر شیعیان تنگ کرد و هم بر اهل سنتی که وهابیت را قبول نداشته و ندارند، فلذا امروزه در هر کشور اسلامی که شاهد عملیات تروریستی هستیم، پای تفکر وهابی در میان است، مانند پاکستان ، افغانستان و عراق و .... که دستشان به خون شیعه و سنی آلوده است.

عربستان از لحاظ ساختار حکومتی هم، در میان کشورهای منطقه سلطنتی ترین کشور را دارد که هیچ حزب مخالفی در آن اجازه فعالیت ندارد، وضعیت شدید امنیتی و خفقان حاکم بر عربستان با شروع دومینوی عربیِ سقوط دیکتاتورها شدیدتر و بازداشت ها و سرکوب مردم تشدید شد. بر همین اساس است که عربستان در قضایای یمن و بحرین هم نیروی نظامی خود را وارد کرد تا آتش خشم مردم کشورهای همسایه اش به داخل سرایت نکند. اما وضعیت خفقان حاکم بر عربستان به مانند آتش زیر خاکستر می ماند و منتظر وزیدن نسیمی است برای شعله ور شدن! حاکم امروز عربستان بیش از 85 سال سن دارد که هر روز رسانه ها خبر از مرگش می دهند ، نفر دوم و سوم آل سعود هم که امید دارند بعد از عبدالله تخت سلطنت را از او بگیرند هم بالای 80 سال سن داشته و به بیماریهایی مبتلا هستند که نشان از تزللی زود هنگام در صدر حاکمیتی عربستان است.

عربستان این روزها خود را به آب و آتش می زند تا خاکریزهای جلوتر از او و مهره های دومینوی جلوتر از او سقوط نکنند تا نوبت به او نرسد و یا دیرتر برسد در این میان سکوت مجامع بین المللی هم در قبال فجایعی که در عربستان می گذرد هم قابل تامل است. کشوری که تا به حال انتخابات به خود ندیده، بسیاری از مخالفین به جرم ابراز عقیده در زندان به سر می برند، و زنان حتی اجازه رانندگی ندارند چه برسد به شرکت در فعالیت های اجتماعی؛ واضح است که دلیل سکوت مجامع بین المللی چیزی نیست جز اینکه عربستان یکی از دوستان آمریکا و اسراییل در منطقه است.

زمان انتشار : 1390-01-01