نام او «تمام اعظم» است. در سوریه به دنیا آمده و همان‌جا بزرگ شده است. او در سال‌های اخیر آثاری را به نشانه اعتراض به جنگ سوریه خلق کرده است.
تلفیق شاهکارهای هنری با خرابه‌های سوریه
به گزارش الأمه:
«تمام اعظم» هنرمندی است که شاهکارهای هنری غربی را به ساختمان‌های بمب‌زده اضافه می‌کند. او امیدوار است که استفاده او از آثار هنری معروف، توجه دنیا را به سمت تراژدی جنگ سوریه جلب کند.
این هنرمند مسیر خود را برای اعتراض در برابر بحران سوریه پیدا کرده است. او برای این کار نقاشی‌های معروف دنیا را روی ساختمان‌هایی که بر اثر بمب تخریب شده‌اند، طراحی می‌کند و با این کار در تلاش است توجه جهانیان را به تراژدی سوریه جلب کند.
اعظم نقاشی‌های مشهور افرادی مانند هانری ماتیس (نقاش و مجسمه‌ساز فرانسوی قرن بیستم)، فرانسیسکو گویا (نقاش اسپانیایی)، سالوادور دالی (نقاش فراواقع‌گرای اسپانیایی)، ون‌گوگ، مونش و ... را در خلق آثار خود به کار برده است.
او یک هنرمند معاصر سوری است که هنرش به طور مستقیم با جنگ کنونی در کشورش مرتبط است. او دوران کاری موفقی را به عنوان یک هنرمند پشت سرگذاشته است اما پس از تخریب استودیویی که در آن کار می‌کرد، کارش نیز تغییر کرد.
تمام اعظم در سال ۲۰۱۱ سوریه را به مقصد دوبی ترک کرد و هم‌اکنون در آلمان زندگی می‌کند. او در کنار نقاشی، طراحی و گرافیک، مجسمه‌سازی و آثار هنری دیجیتال نیز خلق می‌کند.
آثار این هنرمند در چندین مجله و وب‌سایت بین‌المللی منتشر شده است. همچنین آثارش در نمایشگاه‌های انفرادی زیادی در لندن، بیروت و دمشق به نمایش گذاشته شده‌اند.
محبوب‌ترین اثر این هنرمند، «گرافیتی آزادی» است که به شکل یک اثر هنری دیجیتال ساخته شده است. در این اثر نقاشی شناخته‌شده گوستاو کلیمت (نقاش نمادگرای اتریشی) به نام «بوسه»، روی دیوار یک ساختمان بمب‌زده سوری ترسیم شده است که مفهومی متضاد از ویرانی و عشق را به تصویر می‌کشد.
این هنرمند درباره انتخاب اثر «بوسه» بیان کرده است: «من این اثر را به عنوان تمثیلی از عشق انتخاب کرده‌ام تا راهی برای جست‌وجوی داستان‌های عاشقانه از پشت دیوار این ساختمان تخریب‌شده باشد، چراکه عشق با حضور جنگ ماشینی در این‌جا کاملا به فراموشی سپرده شده بود.»
او همچنین در مصاحبه‌ای دیگر درباره این کار خود بیان کرده است: «من می‌خواهم توجه را به تخریب سوریه جذب کنم. امیدوارم مردم بتوانند محله‌های خود را بازسازی کنند و پس از آن به یکدیگر عشق بورزند. تصور می‌کنم که پس از پایان جنگ و زمانی که غیرنظامیان بتوانند به خانه‌های خود بازگردند، مردم می‌توانند با یکدیگر چیزهای زیبایی بسازند.»
اعظم می‌گوید که عنصری از انتقاد در استفاده او از شاهکارهای غربی وجود دارد ولی تأکید اصلی‌اش بیان این نکته است که همه ما ساکنان یک جهان مشترک هستیم.
این هنرمند در پروژه دیسمالند (یک پروژه هنری موقت که توسط بنکسی هنرمند معروف ناشناس طراحی شده بود) حضور داشته است و علاوه بر آن اثری را به نمایشگاه «هنر برای صلح» در لندن اهدا کرده است. در این اثر او تصویر یک ساختمان بمب‌زده سوری را می‌بینیم که توسط بادکنک‌ها در مقابل برج‌های دوقلوی آتش‌گرفته آمریکا، در حال جابه‌جایی است.
او درباره این اثر بیان کرده است: «اتفاق ۱۱ سپتامبر، یکی از دراماتیک‌ترین و حزن‌انگیزترین حوادث دوران زندگی ماست. ولی فقدان همدردی و دلگرمی برای دیگر حملات ترورستی و فاجعه‌های انسانی در نقاط دیگر جهان، مرا آزار می‌دهد. همدردی نباید به جهان اول محدود شود.»
یکی دیگر از آثار این هنرمند مجسمه آزادی است که آن را با تکه‌چسبانی ویرانه‌های جنگی شهر حلب (بزرگترین شهر و پایتخت تجاری سوریه) ساخته است. او با ساخت این اثر، ناامنی کشور خود را در مقابل معنای این تندیس قرار داده است.
اعظم در سال ۲۰۱۱ سوریه را ترک کرده است و امیدوار است جامعه بین‌المللی کمک بیشتری به پناهندگان سوری کند.
او درباره مردم کشور خود گفته است: «مردم ما واقعا ناامید هستند. آن‌ها ترجیح می‌دهند خطر غرق شدن در دریای مدیترانه را بپذیرند تا این‌که بمانند و آزار ببینند. خیلی از آن‌ها چاره دیگری جز ماندن ندارند و تنها می‌خواهند که زنده بمانند. ما نمی‌خواهیم باری بر دوش دیگران باشیم، تنها می‌خواهیم که جامعه بین‌المللی به ما کمک کند.»
منبع: ایسنا
