او در صفحه خود نوشته است: در زمان برگزاری مراسم اهدای جوایز، در ایران نبودم. وقتی برای امتحانات برگشتم، مسئول آموزش دادش درومد که کجایی تو هر چی زنگ میزنیم جواب نمیدی؟ چرا نمیایی؟ همه بودند بجز تو. اسمت را چند بار بردیم و فیلمت را پخش کردند. بیا این جایزه ات. جایزه را گرفتم و به خاطر شانس بدم ماتم گرفتم البته بهش عادت کردم.
دانشجویان لبنانی هم مثل دیگر خارجی ها در ایران درس می خوانند و از کیفیت آموزشی ایران تعریف می کنند. برخی بورسیه هستند و برخی هزینه شخصی.
ذوالفقار در صفحه خود نوشته بود چند وقتی بود که تقاضای ثبت نام داده بودم و داشتم نا امید می شدم. بلیط گرفته بودم برگردم لبنان. تلفن دوستم زنگ زد. عمه ام بود. گفت عمه جان دارم ثبت نامت می کنم و پول واریز می‌کنم.
یک سری اطلاعات رو برای این فرم ها می خواهم. تلفن نداشتم و شماره عمه ام را که در ایران است داده بودم. او هم رفته بود ثبت نام و اینگونه دانشجوی کارگردانی شدم.
