«مولانا عبدالله شفیقى هروى» از عارفان و شاعران نامدار افغانستان در هرات درگذشت.
مولانا شفیقى هم دوره نویسند‌گان و شاعران بزرگى بود و به قول شاعران از سلسله جنبان کاروان شعر و ادب به حساب می‌رفت.
از دید او ادبیات از مسیر اصلی خارج شده و به بی‌راهه رفته است، ولی شاعران و نویسند‌گان نباید اجازه دهند زبان اصالت خود را از دست دهد.
مولانا شفیقی هروی فارسی دری را زبانی واحد می‌دانست و انتقادات مبنی بر کارگرفتن واژه‌های فارسی در افغانستان را نادرست می‌خواند. او سال‌ها قبل علاوه بر شعر، رندیات و طنز هم می‌نوشت.
وى در سال ۱۳۱۳ شمسی در هرات زاده شد و علوم دینی را در همین شهر فرا گرفت و مدت‌ها در مکانی که گفته می‌شود روزگاری خواجه عبدالله انصاری در آن چله می‌نشست، نیایش می‌کرد.
چند ماه قبل در محفل بزرگ ادبى، از مجموعه شعر مولانا عبدالله شفیقی هروی، رونمایی شد. کتاب اخیر وى کتاب شامل ۳۱۳ شعر است که در هرات به نشر رسیده است.
