همسر شهید محمد علی زین از همسر شهیدش و ویژگی‌های او می‌گوید.
همسر شهید سوری: به هدفمان در نابودی اسرائیل خواهیم رسید/حال و هوای حرم حضرت زینب بعد از نابودی تروریست‌ها
به گزارش الأمه:
زمانی که هسته‌های تروریسم تکفیری در سوریه فعال شد, عناصر آنها برای آنکه اهداف شوم سرکردگان خود را عملی کنند به هیچ چیز رحم نکردند. از انفجارهای پی‌درپی در نقاط مسکونی و شهادت هزاران زن و کودک بی‌گناه گرفته تا به تاراج بردن سرمایه‌های سوریه را در دستور کار خود قرار دادند، در این میان اما جوانان و مردم مقاوم سوریه کنار ارتش برای مقابله با تروریست‌ها به‌پا خاستند و نگذاشتند آنها به اهداف خود و کشورهای حامی آنها برسند.
شهید محمد علی زین ملقب به «أباعلی» از روحانیون منطقه زینبیه دمشق بود که در حوزه علمیه امام خمینی (ره) واقع در زینبیه دمشق تحصیل می کرد و دارای 5 فرزند بود. زمانی که تروریست‌ها به سوریه حمله کردند و قصد تعرض به حرم مطهر حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها) را داشتند, او برای مقابله با آنها پرداخت و سرانجام به درجه رفیع شهادت نائل شد.در همین با همسر این شهید سوری گفت‌و‌گویی انجام دادیم که در ادامه آن را می‌خوانید:
* در ابتدا کمی از خودتان برای ما بگویید!
من از ساکنان محله امام صادق (علیه السلام) در منطقه باب توما واقع در دمشق هستم. پدر و مادرم انسانی ساده و مردمی و مومن بودند. مقطع ابتدایی را در دمشق به پایان رساندم و پس از آن مشغول خیاطی شدم. من اصالتاً لبنانی هستم اما در سوریه زندگی می کنم. همسر شهید من نیز دارای دو تابعیت بودند؛ تابعیت لبنانی و سوری. من اکنون در لبنان ساکن هستم و در ابتدای بحران سوریه در منطقه زینبیه حضور داشتیم اما از آنجا خارج شدیم, زیرا عناصر مسلح در این منطقه حضور یافتند و مدارک همسرم علی را گرفتند؛ بنابراین ما مجبور به مهاجرت به لبنان شدیم.
* روز حمله تروریست‌ها به محله‌تان چه اتفاقی افتاد؟
در روزی از روزها صبح هنگام, خودرویی در منطقه زینبیه منفجر شد که بر اثر آن شیشه ها شکست و من و دخترم در آن زمان خانه بودم.پس از این اتفاق بود که تصمیم گرفتیم به بعلبک برویم, به همین خاطر به سوی شیخ فرهاد یکی از دوستان همسرم رفتیم که در حوزه های سوریه درس خوانده بود و در بعلبک مستقر بود. پس از آن که در بعبلک مستقر شدیم, همسرم به میادین جهاد در سوریه بازگشت. فرزندانم حسن و حسین نیز همراه پدر به جبهه نبرد علیه تروریست‌ها رفتند.
* چه ویژگی‌هایی سبب شد تا با اباعلی ازدواج کنید؟
من دوست داشتم با مردی مومن و واقعا متدین ازدواج کنم. نحوه ازدواج ما نیز جالب بود؛ ما قبل از خواندن خطبه عقدمان همدیگر را ندیده بودیم! نه من ایشان را دیدم و نه ایشان مرا دیده بود بلکه فردی واسط ویژگی های ایشان را برای من بیان کرده بود و بالعکس و متوجه شدیم که قادر به ازدواج با یکدیگریم. آن واسطه فردی به نام احمد الواحدی بود که در منطقه ما حضور می یافت و حسینیه داشت و همسر و فرزندانم در خدمت این حسینیه بودند.اکنون نیز پس از آزادسازی زینبیه مراسماتی را در ماه محرم در این منطقه برگزار می کند.
* اباعلی در زمان جنگ با داعش در کدام شهرها حضور داشت؟
همسرم سید بود و در حوزه امام خمینی دمشق تحصیل و پس از آن نیز تدریس می‌کرد. زمانی که همسرم اباعلی شهید شد 8 ماه پیکر او را تحویل ندادند. او به مقاومت اسلامی لبنان کمک می کرد و به همین دلیل نیروهای مقاومت جایگاه او را می شناختند. او در سوریه در منطقه درعا فعالیت مبارزاتی داشت. او در دفتر حمایت از مقاومت اسلامی لبنان فعالیت می کرد و به همراه تعدادی دیگر دفتری را در منطقه زینبیه دمشق برای حمایت از مقاومت لبنان ایجاد کرده بود و حتی در روزهای تعطیل مانند جمعه نیز به جوانان مقاومت کمک می کرد.
*آیا شما با حضور اباعلی در مبارزه با تکفیری ها مخالفت می کردید؟
نه امکان نداشت. این وظیفه و واجب بود. هم خود اباعلی می خواست برود و هم فرزندان نیز چنین درخواستی داشتند.
*اباعلی از چه زمانی وارد میادین مبارزه با تروریست ها شد؟
از همان ابتدای جنگ. البته آن ابتدا به ما اطلاع نداد که به جنگ رفته است و پس از آن متوجه شدیم. وی هر بار که از جبهه بازمی گشت لباس مردم عادی را بر تن داشت و حضورش در جبهه را از ما مخفی می کرد. زمانی که با مجاهدان جوان به سر می برد، به آنها مفاهیم و دروس دینی را منتقل می‌کرد. این آموزش ها را به نیروهای کمیته های مردمی منتقل می کرد. پسر برادرم فرمانده گروه بزرگی از نیروهای مردمی سوریه است و اباعلی نیز با او همکاری و لبنانی ها همکاری می کرد. زمانی که به شهادت رسید هر یک از این گروه ها و جنبش های اسلامی خواهان بازگشت پیکر او بودند.
*در زمان ورود تروریست ها به سوریه علاوه بر نیروهای مردمی سوریه, نیروهای مختلفی سایر کشورها به نام مدافعین حرم وارد عرصه پیکار با تکفیری ها شدند. نظرتان درباره آنها چیست؟
مردان و جوانان سوری کمیته های مردمی و داوطلبانه را برای مبارزه با تروریست ها ایجاد کردند. در آن ابتدا بیشتر نیروهای مردمی فعال بودند تا نیروهای ارتش. در آن ابتدا خود مردم در برابر تروریست ها دفاع می کردند؛ حکومت به آنها سلاح می داد یا اجازه استفاده از سلاح ها را به مردم می داد. یکی از دوستان همسرم به نام ابوزین بود که با ایشان ارتباط داشتیم و قبل از اباعلی همسرم به شهادت رسید از جمله این افراد بود. سپس شهروندان به کمیته های داوطلبانه و مردمی پیوستند. زنان نیز در این زمینه فعالیت داشتند, البته طبیعی بود که زنان نسبت به شرایط و وضعیت فرزندان و همسرانشان ترس و هراس داشته باشند؛ البته جهاد بر ما واجب بود. عناصر مسلح به سمت مرقد شلیک می کردند. زنان و دختران و حتی مردان را می ربودند و در برابر آزادی آنها مبالغ زیادی دریافت می کردند.
* چگونه خبر شهادت ایشان را دریافت کردید؟
ما خبر شهادت وی را تلفنی دریافت کردیم.زمانی که ما در بعلبک مقیم بودیم، اباعلی آپارتمانی را در منطقه زینبیه که تازه آزادشده بود برای ما کرایه کرد,زیرا می دانست که به سوریه باز می‌گردیم. او دو هفته غایب بود و سپس یک هفته در منزل حضور داشت منتها یک بار طی یک هفته سه بار آمد و با بچه ها خداحافظی کرد و می گفت ماموریت سختی در پیش داریم.
* پیکر همسرتان 8 ماه پس از شهادتش بازگشت, در این مدت چه برشما گذشت؟
در آن زمان میان گروه های تکفیری و نیروهای مقاومت مذاکراتی در خصوص بازگشت پیکر همسرم در جریان بود. شهید من در راه سوریه، مقاومت و کشور به شهادت رسید. علیرغم اینکه من دوست داشتم پیکر ایشان بازگردد اما می دانستم که برای سوریه و اهدافش شهید شده و با این موضوع کنار آمدم. می دانستیم که شهدا نزد حضرت زهرا (سلام الله علیها) هستند.
* برجسته ترین ویژگی های شخصیتی شهید در طول دوران زندگی با شما و نزدیکانشان چه بود؟
نسبت به جلسات خانوادگی خیلی اهتمام و توجه داشتند و به عنوان مثال در زمان ماه رمضان جلسات قرآن و حدیث برپا می کردند. امر به معروف و نهی از منکر در هر زمانی به شکل مهربانانه را ترک نمی کردند. جلسات دینی را هم رها نمی‌کردند و نسبت به آن مراقبت داشتند, به همین دلیل فضا شیرین و جذاب بود و نسبت به نماز صبح مراقبت زیادی داشت تا فضیلت آن را از دست ندهد.اباعلی خیلی اجتماعی بود و به دیگران خیلی کمک می کرد. به همین دلیل مردم او را خیلی دوست داشتند و زمانی که ما به بیروت رفتیم خیلی به ما توجه کردند. در بعلبک و دمشق و بیروت و ... خیلی از مردم اباعلی را می شناختند.
* برخی کشورهای عربی و غربی برای نابودی سوریه ائتلاف کردند اما در مقابل, کشورهایی مانند ایران مانع از رسیدن آنها به این هدف شوم شدند. نظر شما درباره اقدامات ایران در طول مبارزه با تروریست‌ها چیست؟
ایران همچون مادری است که آغوش خود را برای تمام مظلومین و ملت های اسلامی باز کرده است و دقیقا مانند مادری است که به مجروحان و مظلومان کمک می کند. هدف و آینده ما الحمدلله یکی است.
* مردم و ملت سوریه به ایران و حضور در کشورشان چگونه نگاه می کنند؟
طبیعتا آنها سپاسگزار ایران هستند و طبیعتا مردم سوریه و لبنان قدردان زحمات ایران در این زمینه هستند.
* وضعیت زندگی شما پس از شهادت همسرتان به چه صورت است؟ چگونه با سختی ها کنار می آیید؟
خدا را شکر می کنم. خداوند مرا توسط فرزندم علی مورد ابتلا و آزمایش قرار داده است. علی بیماری خطرناکی دارد و پای او به دلیل حضور در جبهه قطع شده و مورد جراحی قرار گرفته است. او همچنین بیماری قلب هم داشته است و در سال جدید کلیه هایش نیز به مشکل خورده و از کار افتاده اند. برادرش حسین مجبور شد یک کلیه خود را به او بدهد. البته اباعلی همه اینها را می بیند.
* نظرتان درباره امنیتی که در ایران برقرار است, چیست؟
سخنی از امام علی (علیه السلام) عرض می کنم؛ الصحه و الأمان نعمتان مجهولتان. ان شاءالله شما این دو نعمت را از دست ندهید و فقدانش را تجربه نکنید.
* وحدت ملت های مسلمان منطقه برای نابودی اسرائیل را چگونه ارزیابی می کنید؟
طبعاً ما مسلمان برادریم و کتاب الله و محبت اهل بیت ما را گرد هم آورده است. این رابطی واقعا قوی است و ان شاءالله به هدفمان در نابودی اسرائیل می‌رسیم.
* در رابطه با حال و هوای الآن منطقه زینبیه بفرمایید.
الآن حال و هوا بسیار شیرین است و علاوه بر مراسم، علما و حتی از کشورهای مختلف عربی به عنوان برادران ما در این منطقه حضور می یابند. ما حتی در منزل خواهر یا برادرم نیز در زمان های مناسبات مختلف، برای اهل (بیت علیهم السلام) مجالسی برپا می کنیم. در روز میلاد حضرت زهرا (سلام الله علیها) و امیرالمومنین علی (علیه السلام)، در منزل خودمان مراسم حتی کوچک با کیک و شیرینی می‌گیریم.
منبع: تسنیم
