شیاران بار یک گردشگر هلندی است که با بازدید از سایت Couchsurfing به فکر سفر به افغانستان، کشور چند پاره بر اثر جنگ و درگیری ها افتاد. او به سراغ ساکنان بومی رفت که خانه هایشان را در اختیار وی قرار دادند.

وسوسه خارجی ها و ساکنان محلی به گردشگری در افغانستان به دنبال یک سایت اینترنتی

به گزارش الأمه:

خبرگزاری فرانسه گزارشی درباره گردشگران جسوری که برای ماجراجویی به افغانستان سفر کرده اند منتشر کرده است.
بنا به این گزارش حدود ۲۰۰۰ شهروند عمدتا مرد در افغانستان برای اجاره خانه هایشان به گردشگران در این سایت ثبت نام کرده اند. این صفحه یاد شده در شبکه اجتماعی موجب ارتباط بین مسافران در کشورهای گوناگون و ساکنان بومی می شود که حاضرند خانه هایشان را به طور رایگان در اختیار گردشگران قرار دهند .
بار از مرکز پایتخت افغانستان، کابل به خبرگزاری فرانسه گفت «در این شهر می توانید اصالت را حس کنید تا جایی که دیگر تمایلی برای جستجوی آثار گردشگری دیگر ندارید. البته افغانستان جاهای گردشگری چندانی ندارد». او چندین شب را روی یک پتوی نازک روی زمین در اتاق خواب یک شهروند افغانی گذراند.
افغانستان یک قطب معروف گردشگری برای گردشگرانی بود که در دهه هفتاد میلادی (پنجاه خورشیدی) بین اروپا و جنوب آسیا در تردد بودند. شمار مسافران خارجی که در چهار دهه گذشته به افغانستان سفر کرده اند خیلی کم شده است و دلیل آنهم درگیری های مسلحانه بی وقفه در آنجاست.
اما گردشگرانی هم هستند که برای ماجراجویی خطرناک در هر سال راهی افغانستان می شوند. آنها به هشدار آشکار کشورهایشان درباره عدم سفر به افغانستان بی توجهی می کنند. به گفته برخی آمارهای بین المللی، افغانستان یکی از مناطق درگیری خطرناک در جهان به شمار می رود.
بسیاری از گردشگران هم به جای اینکه اتاق در یک هتل تحت حمایت نیروهای مسلح و درهای ضد گلوله اجاره کنند از فرصت اقامت موقت و «رایگان» در خانه شهروندان افغانی که در سایت Couchsurfing قید شده استفاده می کنند.
بار با موهای تیره و ریش پرپشت و لباس محلی که به مذاق خیلی از شهروندان افغان خوش می آید می گوید «می توانم با ماندن در خانه مردم بومی و پوشیدن لباس هایی مثل همان هایی که می پوشند به جاهای گوناگون کشور بدون احساس خطر سفر کنم.»
مفهوم Couchsurfingیا اقامت رایگان یکی از شیوه های مهمانداری نوین در افغانستان است که ریشه در آداب و رسوم مردم این کشور دارد. افغان ها در این نوع مهمانداری غذا و محل اقامت در اختیار گردشگران خارجی قرار می دهند. با این حال اما این شیوه چندان بی خطر هم نیست چرا که سایت تنها برخی اطلاعات شخصی و کامنت ها درباره مهماندار را در اختیار گردشگران قرار می دهد.
در کشوری که شاهد رشد روزافزون میانگین آدم ربایی به ویژه خارجی ها توسط گروه های مسلح است بازدیدکنندگان از سایت یاد شده نمی توانند به طور کامل از هویت مهماندار مطمئن بشوند که مثلا آیا این فرد با باندهای جنایتکار یا مسلح در ارتباط است یا نه. به هر حال ممکن است یکی از این افراد بومی صاحب خانه اجاره ای برای کسب مال به آدم ربایی روی آورد یا گردشگران را به گروه های مسلح تحویل دهد.
یکی از دیپلمات ها در کابل پیشتر در گفتگوها برای آزادی گروگان های خارجی شرکت کرده بود. او به خبرگزاری فرانسه گفت «این گردشگران ممکن است به دست طالبان بیفتند. ماجراجویی آنها بسیار ساده لوحانه و خطرناک است». این اتفاق برای دو زوج از آمریکای شمالی افتاد. کیتلان کلمن و جاشوا پوئل در جریان گردشگری در افغانستان در سال ۲۰۱۲ (۱۳۹۱) در معرض آدم ربایی قرار گرفتند. آنها در سال ۲۰۱۷ (۱۳۹۶) از اسارت طالبان آزاد شدند و در دوران بازداشت در نزد طالبان صاحب سه فرزند شده بودند.
یک گردشگر نروژی به نام گورن بگرون اگستید که از طریق این سایت به عراق و آفریقای میانه سفر کرده به خبرگزاری فرانسه از کابل گفت «حکومت ها خیلی درباره خطر در افغانستان مبالغه می کنند. ما بسیار محتاط هستیم و باید در موارد فراوانی ذکاوت فراوانی به خرج داد و با مردم بومی در ارتباط بود. ارتباط با مردم بهترین روش برای امنیت جانی است.» او قصد دارد تا قبل از سی سالگی در سال جاری به همه کشورهای جهان از جمله سوریه سفر کند.
او افزود «این بخش مهمی از یک تجربه فرهنگی است که ببینی مردم چطور زندگی می کنند و به داستان هایشان گوش کنی و کشورها را از نزدیک کشف کنی.»
بار و اگستید در هفته جاری به شهر مزار شریف (شمال افغانستان) سفر کردند. مسجد آبی باستانی در این شهر قرار دارد. بازی بزکشی در مزار شهر بسیار معروف است.
این دو گردشگر از طریق آژانس مسافرتی در افغانستان با یکدیگر آشنا شدند. آنها با یک خودرو از کابل به جنوب مزار شریف سفر کردند. این دو شهر حدود ۴۰۰ کیلومتر با یکدیگر فاصله دارند.
آنها بعد از رسیدن به کابل در خانه ناصر مجیدی -یکی از شهروندان بومی- اقامت گزیدند. ناصر مجیدی ۲۷ ساله در سایت یاد شده ثبت نام کرده بود. او به عنوان مشاور فنی یک شرکت آب مشغول به کار است.
شهروندان افغانستان از طریق این سایت می توانند خانه های خود را در اختیار گردشگران خارجی قرار دهند. در واقع، مردمان این کشور حالا می توانند تجربه زندگی خود را با دیگران سهیم شوند به ویژه اینکه اغلب کشورهای جهان اقدامات سختگیرانه ای برای اعطای ویزا به دارندگان گذرنامه افغانستان در نظر گرفته اند.
ناصر مجیدی که خانه خود را از طریق همین سایت در اختیار شش گردشگر خارجی قرار داده می گوید «می توانم آنها را به جاهایی ببرم تا زیبایی این کشور را ببینند. تجربه بسیار خوبی است. دوستان بسیاری در جهان پیدا کرده ام.»
اما خانواده مجیدی از این نگرانند که او جان خود را به خطر می اندازد. او می گوید که استقبال از گردشگران خارجی در خانه اش بسیار خطرناک است.
الیاس یاری (۱۹ ساله) که از طریق این سایت از سال ۲۰۱۷ (۱۳۹۶) خانه اش را در اختیار گردشگران قرار می دهد می گوید که با وجود نگرانی قوم و خویشان اما من از بودن با گردشگران و گوش دادن به داستان سفرها و تجربه ها و اندیشه هایشان لذت می برم. این تجربه بسیار لذت بخش است. یاری تا حالا از گردشگران کانادایی و روس و مکزیکی و تایوانی در خانه اش پذیرایی کرده است. او می گوید «افغانستان آن قدر که می گویند خطرناک نیست».
اما بار و اوگستید خیلی از خطرات احتمالی سفر به افغانستان غافل نیستند چرا که طالبان و داعش در کمین هستند.
بار افزود‌ «از هر ده مورد سفر نه مورد به خیر می گذرد. حالا ممکن است در یک مورد شرایط خیلی بد باشد که تا حالا برای من پیش نیامده است. ما تا الان که خیلی خوش شانس بودیم.»

منبع: شرق الاوسط