۸۰۰ نسخه خطی قرآنی در موزه هنرهای اسلامی شهر «دوحه»، پایتخت قطر نگهداری می‌شود که قدمت برخی از آنها به قرن هفتم میلادی برمی‌گردد.
نگهداری ۸۰۰ نسخه خطی قرآن در موزه قطر
به گزارش الأمه:
از جمله نسخ خطی قرآنی که در این موزه نگهداری می‌شود، مصحف بزرگ معروف به «قرآن آبی» است که به اوایل دوره عباسی برمی‌گردد و از نادرترین مصاحف در جهان اسلام به‌شمار می‌رود.
همچنین در این موزه، دو صفحه از پنج صفحه بزرگترین نسخه دست‌نویس قرآن جهان با نام «قرآن بایسنقری» به نمایش گذاشته شده است.
در همین راستا، کتابخانه موزه هنرهای اسلامی دوحه در چارچوب برنامه سالانه رمضانی خود، نمایشگاه «قرآن به زبانهای مختلف» را برگزار کرده که در آن نسخه‌های تاریخی از آیات ۱۸۳ تا ۱۸۷ سوره بقره ترجمه‌شده به زبانهای مختلف دنیا، به نمایش گذاشته گذاشته است.
نسخه‌های قرآنی عرضه‌شده در این نمایشگاه مربوط به آیاتی از سوره بقره است که درباره ماه رمضان و فضیلت‌های روزه و نماز صحبت می‌کند.
همچنین، در این کتابخانه برخی از قدیمی‌ترین ترجمه‌های قرآن به زبانهای اروپایی از جمله ترجمه لاتینی «تئودور بیبلیاندر:heodor Bibliander» الهی‌دان مسیحی و مترجم قرآن مربوط به سال ۱۵۴۳ میلادی، ترجمه فرانسوی «آندریه دو رییه» مربوط به سال ۱۶۴۹ میلادی و ترجمه آلمانی «ابراهام هینکلمن» متأله هامبورگی از سال ۱۶۹۴ میلادی نگهداری می‌شود.
گفتنی است، نمایش تصاویر کعبه، بافت سجاده کاغذی، ساخت فانوس، کارگاه هنری خوشنویسی عربی، و برخی برنامه‌های کارگاهی پیرامون هنر سفال‌سازی از جمله برنامه‌های رمضانی موزه هنرهای اسلامی دوحه است.
قرآن بایسنقری، بزرگترین قرآن خطی جهان به شمار می‌آید که به احتمال زیاد در سده نهم هجری در دوره تیموری به خط محقق کتابت شده است. این قرآن سرنوشتی شگفت‌انگیز در تاریخ ایران دارد؛ هرچند مشخص نیست این نسخه اسرارآمیز دقیقا چه سرنوشتی در گذر روزگاران یافته و خود را به امروز رسانده است؛ از آن‌رو که اکنون برگ‌هایی از آن در موزه‌های بزرگ ایران و جهان نگهداری می‌شود. بسیاری از پژوهشگران کتابت این قرآن را به بایسنقرمیرزا، فرزند شاهرخ تیموری یا دست‌کم به دوران زندگی وی نسبت می‌دهند. بر اساس پژوهش‌های انجام‌گرفته و با درنگ بر ویژگی‌های این مصحف شگفت‌انگیز و بی‌نظیر، به ویژه در زمینه‌های شیوه تذهیب، فرم نقش‌ها، آرایه‌ها، جنس کاغذ، نوع خط، مرکب، صحافی و تجلید، می‌توان دریافت کتابت آن احتمالا در دوره تیموری در منطقه شمال خراسان بزرگ، به ویژه سمرقند و بخارا، انجام پذیرفته است.به گزارش ایکنا به نقل از پایگاه خبری العربی الجدید،از جمله نسخ خطی قرآنی که در این موزه نگهداری می‌شود، مصحف بزرگ معروف به «قرآن آبی» است که به اوایل دوره عباسی برمی‌گردد و از نادرترین مصاحف در جهان اسلام به‌شمار می‌رود.
همچنین در این موزه، دو صفحه از پنج صفحه بزرگترین نسخه دست‌نویس قرآن جهان با نام «قرآن بایسنقری» به نمایش گذاشته شده است.
در همین راستا، کتابخانه موزه هنرهای اسلامی دوحه در چارچوب برنامه سالانه رمضانی خود، نمایشگاه «قرآن به زبانهای مختلف» را برگزار کرده که در آن نسخه‌های تاریخی از آیات ۱۸۳ تا ۱۸۷ سوره بقره ترجمه‌شده به زبانهای مختلف دنیا، به نمایش گذاشته گذاشته است.
نسخه‌های قرآنی عرضه‌شده در این نمایشگاه مربوط به آیاتی از سوره بقره است که درباره ماه رمضان و فضیلت‌های روزه و نماز صحبت می‌کند.
همچنین، در این کتابخانه برخی از قدیمی‌ترین ترجمه‌های قرآن به زبانهای اروپایی از جمله ترجمه لاتینی «تئودور بیبلیاندر:heodor Bibliander» الهی‌دان مسیحی و مترجم قرآن مربوط به سال ۱۵۴۳ میلادی، ترجمه فرانسوی «آندریه دو رییه» مربوط به سال ۱۶۴۹ میلادی و ترجمه آلمانی «ابراهام هینکلمن» متأله هامبورگی از سال ۱۶۹۴ میلادی نگهداری می‌شود.
گفتنی است، نمایش تصاویر کعبه، بافت سجاده کاغذی، ساخت فانوس، کارگاه هنری خوشنویسی عربی، و برخی برنامه‌های کارگاهی پیرامون هنر سفال‌سازی از جمله برنامه‌های رمضانی موزه هنرهای اسلامی دوحه است.
قرآن بایسنقری، بزرگترین قرآن خطی جهان به شمار می‌آید که به احتمال زیاد در سده نهم هجری در دوره تیموری به خط محقق کتابت شده است. این قرآن سرنوشتی شگفت‌انگیز در تاریخ ایران دارد؛ هرچند مشخص نیست این نسخه اسرارآمیز دقیقا چه سرنوشتی در گذر روزگاران یافته و خود را به امروز رسانده است؛ از آن‌رو که اکنون برگ‌هایی از آن در موزه‌های بزرگ ایران و جهان نگهداری می‌شود. بسیاری از پژوهشگران کتابت این قرآن را به بایسنقرمیرزا، فرزند شاهرخ تیموری یا دست‌کم به دوران زندگی وی نسبت می‌دهند. بر اساس پژوهش‌های انجام‌گرفته و با درنگ بر ویژگی‌های این مصحف شگفت‌انگیز و بی‌نظیر، به ویژه در زمینه‌های شیوه تذهیب، فرم نقش‌ها، آرایه‌ها، جنس کاغذ، نوع خط، مرکب، صحافی و تجلید، می‌توان دریافت کتابت آن احتمالا در دوره تیموری در منطقه شمال خراسان بزرگ، به ویژه سمرقند و بخارا، انجام پذیرفته است.
منبع: ایکنا
