دور جدید نمایشگاه بین‌المللی کتاب بیروت 2 دسامبر آغاز به کار کرد. حضور مستقیم ناشران و موسسه‌های نشر و چاپ از کشور عراق، امارات متحده عربی، عربستان سعودی و مصر باعث غنای هر چه بیشتر این نمایشگاه گردیده است.

"صالح اللحيدان " با نسبت دادن القابي بسيار زننده و توهين آميز به حكومت و نظام سوريه، مردم را براي براندازي نظام حتي به‎قيمت كشته شدن گروهي از مردم سوريه تشويق كرد.

خبرنگار مشهور الجزیره که اخیرا از این شبکه قطری استعفا کرده است در گفتگو با خبرگزاری مهر از اعلام موضع صریح در قبال این مسئله خودداری کرد و قول گفتگویی مفصل تا سه روز دیگر را داد.

کتاب پیامبر اثری از جبران خلیل جبران نویسنده لبنانی یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌ها در سرتاسر جهان بوده است. پیامبر که در سال 1923 برای اولین بار به چاپ رسید، تا به امروز به بیش از 50 زبان زنده دنیا ترجمه شده است و قسمت‌های از گفته‌های این کتاب در مراسم‌ ازدواج، سخنرانی‌ها و حتی مراسم

روابط ايران و سوريه تنها روابطي است كه طي سي سال ادامه داشته است. اين روابط در جهان سابقه نداشته و نمونه اي نمي توانيم پيدا كنيم از اين رابطه كه 30 سال ادامه داشته باشد، معمار و مهندس اين روابط مرحوم حافظ اسد (خداوند رحمت كند) و جناب آقاي دكتر حامد حسن از جمله سفراي موفق هستند و

اشغال صهیونیستی مانند یک نامه و پیام خونین است که تمدن این سرزمین را رفته رفته از بین می‌برد و خاموش می‌کند. من سعی کردم تا تابلوهایم سندی برای حفظ و ضبط این اعمال غیرانسانی باشد. سعی کردم آثاری خلق کنم که سرشار از غم و در عین حال خشم باشند و هر فردی که برای اولین بار این تابلوها

«در انقلاب مصر، اصلاح طلبان نه تنها خواستار تغييرات داخلي بودند بلكه تغيير در سياست‌هاي خارجي اين كشور نيز جز مطالبات آنها بود.

به گفته گورگون، كنگره ياد شده را شبكه جوانان فلسطيني ' پي.واي.ان' سازماندهي كرده و در نشست استانبول جوانان فلسطيني مشكلات خود را مورد بررسي قرار خواهند داد.

داستان به روایت استقامت مردم در برابر اشغال متجاوزان فرانسوی می‌پردازد و با نشان دادن مصائب آن دوره، تلاش‌های مردم سوریه و لبنان را به خواننده معرفی می‌کند و بیان می‌کند که این مردم چگونه توانستند، سال‌ها مقاومت کنند و سرانجام نیز موفق شدند، استقلال سرزمین خود را به دست بیاورند.

کارلوس صاحب: «کنفانی» بیش از آن که مرد جنگ و میدان باشد، مرد قناعت و اندیشه بود. به نظر من شخصیت او با اکثر سیاستمداران متفاوت است. او اهمیتی به القاب و عناوین نمی‌داد. به منصب و مسئولیت نمی‌اندیشید. البته «کنفانی» نیازی هم به لقب و عنوان نداشت. چرا که درخشش ویژه و کمیابی داشت که