مقبره منتسب به حضرت زینب(س) در قاهره یکی از مهم‌ترین اماکن زیارتی در مصر به شمار می‌رود و روایتهای تاریخی مختلفی درباره تاریخچه آن وجود دارد.
مقبره حضرت زینب(س) در قاهره به روایت تاریخ + عکس
به گزارش الأمه:
شهر قاهره مملو از مقبرههای مقدس است که یکی از مهم‌ترین آنها مسجد و مقبره حضرت زینب(س) معروف به مقام «سیده زینب» دختر علی بن ابیطالب(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) به شمار می‌رود که در یکی از قدیمی‌ترین محله‌های قاهره به همین نام واقع شده است.
این مکان زیارتگاه شیعیان، اهل تسنن و دوستداران اهل بیت(ع) است و براساس کتاب «فنون العمارة الإسلامية»، اختلاف نظرهایی درباره صاحب این ضریح وجود دارد.
برخی معتقدند حضرت زینب(س) هرگز به مصر نرسید و این مقبره متعلق به زینب دختر یحیی المتوج بن حسن الانور بن زید بن الحسین بن علی بن ابیطالب است و برخی دیگر آن را متعلق به زینب دختر احمد بن جعفر بن حنیفه می‌دانند.
زمان بنای این ضریح در تاریخ ذکر نشده است، اما شواهد نشان می‌دهد که این مسجد در سال ۱۹۴۰ به شکل کنونی درآمد و در سال ۱۹۶۹ در زمان جمال عبدالناصر، رئیس‌جمهور وقت مصر، زمانی که وزارت اوقاف تصمیم گرفت مساحت مسجد را افزایش دهد، بازسازی شد.
برخی مراجع تاریخی بر این باورند که علی پاشا، والی مصر، در سال ۱۵۴۷ و عبدالرحمن کتخدا (کدخدا) در سال ۱۷۶۸ مسجد را بازسازی کردند.
این مسجد شامل هفت راهروی موازی با قبله است که صحن مربعی پوشیده شده با گنبد در وسط آن و مقابل ضریح قرار دارد. در سمت شمال دو ورودی اصلی وجود دارد که با یک مستطیل از هم جدا می‌شوند.
حضرت زینب(س) نوه رسول خدا(ص) در سال ششم هجری به دنیا آمد. او دختر علی بن ابیطالب(ع) و فاطمه زهرا(س) و خواهر امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و ام کلثوم است که که با عبدالله بن جعفر بن ابی طالب ازدواج کرد و صاحب شش پسر و یک دختر شد.
در مورد محل دفن حضرت زینب سه دیدگاه وجود دارد: براساس نظریه مشهور مدفن وی در شام و در جنوب شهر دمشق است. برخی از مورخین مقبره زینب(س) را در مصر دانسته‌اند که اکنون این محل در منطقه سیده زینب قاهره با عنوان مقام السیدة زینب مشهور است.
دیدگاه سومی نیز وجود دارد که قبرستان بقیع در مدینه را محل دفن حضرت زینب(س) می‌داند. سیدمحسن امین حسینی عامِلی(۱۲۸۴ ـ ۱۳۷۱ق) فقیه، ادیب و شرح‌حال‌نگار شیعی اهل جبل عامل در لبنان، این دیدگاه را پذیرفته و دلائلی را در رد دو قول نخست ارائه کرده است.
