تابلوهای قاسم السبتی در نمایشگاه اخیرش در گالری «حوار/ گفت‌وگو» در بغداد، پرده از نگرانی و هراس بشری برمی‌دارد؛ ویرانی که روی می‌دهد. ۳۴ تابلویی که عنوان «حروف پنهان شده» بر خود دارند، سند محکومیتی است «بر مرگ کتاب» عراقی که اسیر آشوب و سهل انگاری و بیهودگی شده‌است.

نمایشگاهی در اعتراض به «سوزاندن حافظه عراقی» از سال ۲۰۰۳

به گزارش الأمه:

کتاب عراقی در این چارچوب میراث خرد جمعی عراقی است و آن هم حافظه مردم است وزبان پنهان و آشکار ارتباط آنها.
تکنیک تلفیق و «کولاژ» که سبتی آن تلاش کرده به وسیله ترکیبی استعاری را تجسم ببخشد، از لحظه «آگاهی دردناک» سرشار است و از تفاوت و آماده انفجار. همین‌طور کاربرد رنگ‌های بر پارچه معمولی و پارچه کرباس و خاک، خبر از حرفه‌ای بودن و مهارت هنری می‌دهند. معانی نمادینی که در آنها طبیعت مورد تجاوز قرار گرفته به «فرهنگ» نزدیک می‌شود، با آن ارتباط و سخن گفتن حروف و رنگ‌ها. گویی هنرمند می‌خواسته ما را در برابر چیزی قرار دهد که به وحشت جنگ می‌ماند، جایی که نماد به زندان تبدیل می‌شود و رنگ به نمادی بزرگ‌تر و حروف به سیمیایی غرق در صد لایه عمیق.
پیروزی اندیشه کتاب و حروف پنهان شده و فرورفته در خاک و پارچه‌ها، اعتراضی است فرهنگی به معنای انتقادی آن است. همان‌طور که نگاهی برای بازآفرینی آفرینش است. همانگونه که سبتی با این تابلوهایی که به نمایش گذاشته چیزی همانند لحظه تهی از آفرینش را نشان داده‌است؛ برای رویارویی با مرگ، ویرانی، فاجعه و حافظه سوزاندن که حافظه عراقی از سال ۲۰۰۳ با آن روبه رو شده‌است. زمانی که سرقت و آتش زدن موزه عراق اتفاق افتاد و مرکز آکادمی هنرهای زیبا به آتش کشیده شد. همچنین جنایت انفجار دهشتناک خیابان المتنبی و آتش زدن کتابفروشی‌های آبادش.
تابلوها همچون آگهی‌های نمادین به نظر می‌رسند برای کتاب‌های سوخته و زیر خاک خفته. در آنها هیچ نشانی از انسان نیست. این غیبت انسان، به نظر می‌رسد سخن پنهانی است که زیر لب گفته شود، از گم شدن انسان در برابر آنچه برایش اتفاق می‌افتد. به نظرم می‌رسد قاسم سبتی می‌خواسته با این تابلوهایش سبک هنری به ظاهر آرامش را ادامه دهد، سبکی به ظاهر آرام اما در عمقش پر از جیغ و فریاد است. اصرار دارد برای حافظه کتاب از تکنیک نمادسازی و تکنیک رنگ و خاک تیره در نمایشگاه هنری‌اش که پس از سال ۲۰۰۳ برگزار می‌کند، استفاده کند. این نمادها بر خاک و صحرا دلالت دارند. کد دادنی که خالی از آگاهی بر مفهوم غربت فلسفی نیست و اندیشه پرسش هایدگر از هستی.


منبع: شرق الاوسط