دیپلماسی عمومی به طور دقیق تر به معنای نام و نشان سازی ملی است و تصویر و شهرت هر کشور به بخش جدایی ناپذیری از ارزش های نهفته و استراتژیک آن کشور تبدیل خواهد شد.

هدف نهایی در دیپلماسی عمومی، اثرگذاری بر اذهان مردم دیگر کشورها از طریق بهره مندی از روش های ارتباط جمعی برای ایجاد تصویر مثبت از یک کشور است.

تمدن ایرانی پس از ظهور اسلام در ساخت تمدن اسلامی و حفظ و گسترش میراث اهل سنت و شیعه نقش عمده ای داشته است. به گونه ای که از طریق برخی از ایرانی ها میراث اهل سنت به شبه قاره، آسیای میانه، خاور دور و غرب چین راه یافت.

شیعه هراسی قدم اول ایران هراسی است. امروزه نام ایران با تشیع گره خورده است و هر اقدام ایران در حوزه های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و حتی علمی و اقتصادی از سوی مخالفان تلاش برای گسترش تشیع تفسیر و تبیین می شود.

امروزه عربستان سعودی یک امپراتوری رسانه ای به معنای حقیقی و متشکل از ۷۰۰ شبکه تلویزیونی برای سلایق مختلف طراحی کرده است. در این طیف از شبکه های متحجر و سلفی تا شبکه های ام.بی.سی و گروه روتانا وجود دارد.

در یادداشت قبلی اشاره شد که ضروری ترین ابزاری که ایران در دیپلماسی عمومی خود بایستی به کار گیرد، رسانه و سایبر دیپلماسی است.

برندسازی ملی ایران در فضای مجازی

در سالهای اخیر علیرغم فرصت های افزایش نفوذ ارتباطات شبکه ای و وجود مجموعه های متکثر دیپلماسی عمومی کشور در حوزه های مختلف این دستگاه ها نتوانسته اند عملکرد شایسته ای متناسب با ظرفیت های بالقوه ایران داشته باشند.