شهر طرابلس در ساختار سياسي و فرهنگي آسياي صغير و جهان اسلام همواره تاثيرگذار و مهم جلوه كرده است. در اين شهر سالهاي دور، تكيه‌اي بنا شد كه قدمت آن را به 400 سال پيش مي‌دانند و در آن فرقه مولوي‌ها به تبع آموزه‌هاي مولانا جلال‌الدين بلخي از تمام نقاط جهان گرد هم جمع مي‌شدند و تعليم صوفي‌گري مي‌ديدند. در سالهاي اخير پس از حادثه طوفان تركيه و جنگ‌هاي داخلي آن، از آن تكيه باشكوه تنها چند غرفه خرابه مانده بود و ديگر نه مستشرقي در آن ديده مي‌شد و نه مسلمان آسيايي و بي‌مهري دولت تركيه كه براي جلوگيري از رشد دين، از بازسازي آن اجتناب مي‌كرد. اما از سال 2008 تا كنون رجب طيب اردوغان كه نخست‌وزيري خود را مديون آراي مردم طرابلس مي‌داند و خود را نيز صوفي معرفي مي‌كند، طرح احياي اين تكيه و احياي مولوي‌گري را در اين كشور به راه انداخته و همايش بين‌المللي سالگرد مولوي را در طرابلس در روز افتتاح اين تكيه مي‌گيرد. بهترين طراحان هنري و معماران اسليمي براي بازسازي اين بنا دعوت شده بودند و بناي ساخته شده شامل سه طبقه است كه گويي بر روي هم سوار نيستند و در هوا معلقند. نقاشي‌ها و كتيبه‌هاي بر روي ديوارها نيز تماما بر اساس اذكار و اوراد اصيل اين فرقه مي‌باشد. هم‌اكنون اين مركز محلي براي جلسات دراويش كشورهاي منطقه و محل اطعام فقراي طرابلس شده است و از آنجا كه طرابلس شهر فرهنگي اروپا پس از جنگ‌هاي صليبي بود، كليساي كنار اين تكيه را نيز نگه داشته‌اند تا هم مسلمانان به اين مركز فرهنگي رجوع كنند و هم مسيحيان. كتابخانه اين مركز مملو است از نسخ خطي قديمي كه در سالهاي عثماني و پس از آن جمع شده است. هم اكنون اين مركز 1920 عضو رسمي دارد كه به صورت مستمر در جلسات آن حاضر شده و به تعليم و تربيت مي‌پردازند. مولوي را شاعر بلخ و يادگار ادبيات عارفانه اسلامي- ايراني مي‌دانيم در حالي كه به آموزه‌هاي او در ايران هيچ وقعي نمي‌نهند.
زمان انتشار : 1390-01-01
[post_title] => احياي تكيه مولوي‌ها در تركيه [post_excerpt] => [post_status] => publish [comment_status] => open [ping_status] => open [post_password] => [post_name] => %d8%a7%d8%ad%d9%8a%d8%a7%d9%8a-%d8%aa%d9%83%d9%8a%d9%87-%d9%85%d9%88%d9%84%d9%88%d9%8a%e2%80%8c%d9%87%d8%a7-%d8%af%d8%b1-%d8%aa%d8%b1%d9%83%d9%8a%d9%87 [to_ping] => [pinged] => [post_modified] => 2018-05-19 23:07:31 [post_modified_gmt] => 2018-05-19 19:37:31 [post_content_filtered] => [post_parent] => 0 [guid] => http://alummah.ir/?p=3618 [menu_order] => 0 [post_type] => post [post_mime_type] => [comment_count] => 0 [filter] => raw ) [1] => WP_Post Object ( [ID] => 3616 [post_author] => 3 [post_date] => 2018-05-19 23:03:01 [post_date_gmt] => 2018-05-19 19:33:01 [post_content] =>در حالت معمول، همواره یک نویسنده برای آغاز نوشتن یک فیلمنامه به سراغ مستندات و منابع علمی و کارشناسان و عالمان آن حوزه می‌رود تا درصد خطا و ضعف های سریال را به حداقل رساند که البته این مراجعه در مورد سریال‌های تاریخی و سیاسی از حساسیت بیشتری برخوردار است. سريال سوري « پرچمداران» كه اين روزها از شبكه ماهواره‌اي روتانا پخش مي‌شود، به زندگي مردم كوچه و بازار دمشق در اواخر قرن نوزده پرداخته كه مقدمات فروپاشي دولت عثماني را به تصوير درآورده است. فيلمنامه اين سريال را نويسنده مشهور مصري، احمد حامد نوشته است كه پيش از اين نيز فيلمنامه سريال جماعت را در نقد جريان اخوان‌المسلمين مصر نوشته بود كه در ماه رمضان به نمايش درآمد و اعتراض بسياري را برانگيخت. پرچمداران، حكايت دردهاي مردمي است كه در ميان سنت‌هاي ديني و اجتماعي و از سويي گرايش‌هاي مدرن ناشي از حضور استعمار در منطقه سرگردانند. ادبيات آنها مملو از ضرب‌المثل‌ها، آيات قرآني و احاديث نبوي است اما همواره نوعي احساس عقب‌ماندگي و حسرت نسبت به دنياي غرب در بيان و چهره آنها ديده مي‌شود. اما نكته مهمي كه منجر به اعتراض برخي رسانه‌هاي اسلام‌گرا شده است، روحيه تمسخر و ريشخندي است كه در ادبيات ديني مردم در اين سريال حس مي‌شود. آيات و روايات در بيان مردم، ناقص، اشتباه و يا تعمدا با تلفظي نادرست بيان مي‌شود. دينداري تنها در انسان‌هاي سالخورده و مريض است كه جوانان آنان را انسان‌هايي متحجر و عقب‌افتاده از مدرنيت مي‌بينند. اين در حالي است كه سالهاي اواخر قرن نوزده در جهان اسلام، سالهاي شكل‌گيري نهضت بيداري اسلامي و فعاليت عمده دانشگاه‌هاي آنان است. پايگاه الكترونيكي اسلام‌اون‌لاين با مديريت برخي عالمان الازهر كه يكي از فعال‌ترين پايگاه‌هاي اسلامي جهان معرفي شده است، در مقاله‌اي به شدت اين سريال را مورد نقد قرارداده است.
زمان انتشار : 1390-01-01
[post_title] => پرچمداران، سريالي براي انحراف تاريخ مسلمانان سوريه [post_excerpt] => [post_status] => publish [comment_status] => open [ping_status] => open [post_password] => [post_name] => %d9%be%d8%b1%da%86%d9%85%d8%af%d8%a7%d8%b1%d8%a7%d9%86%d8%8c-%d8%b3%d8%b1%d9%8a%d8%a7%d9%84%d9%8a-%d8%a8%d8%b1%d8%a7%d9%8a-%d8%a7%d9%86%d8%ad%d8%b1%d8%a7%d9%81-%d8%aa%d8%a7%d8%b1%d9%8a%d8%ae-%d9%85 [to_ping] => [pinged] => [post_modified] => 2018-05-19 23:03:20 [post_modified_gmt] => 2018-05-19 19:33:20 [post_content_filtered] => [post_parent] => 0 [guid] => http://alummah.ir/?p=3616 [menu_order] => 0 [post_type] => post [post_mime_type] => [comment_count] => 0 [filter] => raw ) [2] => WP_Post Object ( [ID] => 3614 [post_author] => 3 [post_date] => 2018-05-19 22:58:20 [post_date_gmt] => 2018-05-19 19:28:20 [post_content] =>نهمین دوره جشنواره فیلم‌های دانشجویی لبنان با مدیریت «باشگاه مردم» شنبه گذشته به کار خود خاتمه داد. در روز اختتامیه این جشنواره شبکه انگلیسی بی‌بی‌سی عربی، ویژه‌برنامه تلویزیونی «دستور کار باز» خود را با موضوع تاثیر رسانه‌های ارتباطی جدید بر انقلاب‌های اخیر عربی پخش کرد، برنامه‌ای که در آن سعی می‌شد ریشه تمام انقلاب‌های عربی اخیر را در شبکه‌های ارتباط جمعی الکترونیکی ببیند و نوعی روح غرب‌گرایی و بخصوص بریتانیایی را در سخنان و نوشته‌های رهبران جوان این انقلاب‌ها القا کند.
باشگاه مردم چند ماهی است که به کمک ایستگاه تلویزیونی بریتانیا در بیروت بدنبال برگزاری شکل جدیدی از جشنواره سینمای دانشجو در سال جاری بود. اما با وجود تمام توصیفات و تمجیدهایی که هیئت داوران از این جشنواره داشتند دو مساله اساسی در طول برگزاری این جشنواره ذهن همه را به خود مشغول کرده بود. اول تعحب برگزارکنندگان از غیبت دانشگاه‌ها و دانشجویان عربی در سالن‌های جشنواره و دوم گرایش فیلم‌های شرکت کننده به موضوعات درام بود که تنها فضای فیلم خود را در حوادث انقلاب قرار داده بودند و اصل موضوع به مساله دیگری می‌پرداخت که بیشتر جنبه دراماتیک و عاطفی داشته است. جایزه بهترین فیلم به دو کارگردان میشال ابی‌خلیل از دانشگاه یوسف قدیس برای فیلم «صیدا» و ناتالی لحود از دانشگاه روح‌القدس برای فیلم «حمام» اهدا شد. روزنامه السفیر لبنان در گزارشی از این جشنواره نظر برخی شرکت‌کنندگان و منتقدان را پرسیده است که اکثرا بر این نظر متفق بودند که موضوعات فیلم‌های امسال فاصله زیادی با واقعیت‌های اجتماعی زندگی لبنانی و عربی داشتند. واقعیت‌هایی که در سال جاری با اتفاقات و سوژه‌های فیلم‌سازی بسیاری همراه بود که در فیلم‌های این جشنواره کمتر بدان پرداخته می‌شد. ندیم جرجوره نویسنده و روزنامه‌نگار سینمایی لبنان بر این باور است که دو تحلیل در این نوع برخورد دانشجویان با این جشنواره می‌توان برداشت کرد. اول اینکه شاید با رویکردی ساده‌انگارانه بتوان اینگونه گفت که واقعیت جامعه لبنانی نیز همینگونه است که در فیلم‌ها دیده می‌شود. جامعه‌ای مملو از اختلافات طایفه‌ای، فرهنگی و فرقه‌ای و در عین حال مردمی بی‌تفاوت که بیشتر درگیر مسائل عاطفی و عاشقانه هستند تا اجتماعی و سیاسی. خب با این رویکرد دیگر نمی‌توان حضور آنها در خیابان‌ها برای طرفداری از حزب یا جریان سیاسی خاصی مثلا در ماه گذشته برای طرفداری از جریان حریری و یا در برابر آن جریان حزب‌الله را توجیه کرد. اما رویکرد دیگر کاملا روشنگرانه است که می‌تواند حساسیت جامعه لبنانی به دخالت مستقیم یا غیرمستقیم رسانه‌های بریتانیایی و در کل غربی را نشان دهد. البته این مساله غیرقابل انکار است که شبکه‌های رسانه‌ای بریتانیا بخصوص بی‌بی‌سی همواره پیشرو در هدایت افکار عمومی پیش از تحولات و انقلاب‌ها و جنبش‌ها و کودتاها بوده‌اند و هستند. اما اینکه بخواهند نتیجه انقلاب‌ها را بنام خود تمام کنند و سوار بر موج اعتراضات مردمی شوند، همواره حساسیت‌زا بوده است. این رویکرد دوم، روشنگری و تیزبینی دانشگاه‌های عربی را نشان می‌دهد که در برابر این جهت‌دهی و رهبری افکار عمومی از سوی محافل خبری بریتانیا عکس‌العمل نشان داده‌اند.
زمان انتشار : 1390-01-01
[post_title] => جشنواره‌ای خالی از صدای شهر [post_excerpt] => [post_status] => publish [comment_status] => open [ping_status] => open [post_password] => [post_name] => %d8%ac%d8%b4%d9%86%d9%88%d8%a7%d8%b1%d9%87%e2%80%8c%d8%a7%db%8c-%d8%ae%d8%a7%d9%84%db%8c-%d8%a7%d8%b2-%d8%b5%d8%af%d8%a7%db%8c-%d8%b4%d9%87%d8%b1 [to_ping] => [pinged] => [post_modified] => 2018-05-19 22:58:20 [post_modified_gmt] => 2018-05-19 19:28:20 [post_content_filtered] => [post_parent] => 0 [guid] => http://alummah.ir/?p=3614 [menu_order] => 0 [post_type] => post [post_mime_type] => [comment_count] => 0 [filter] => raw ) [3] => WP_Post Object ( [ID] => 3612 [post_author] => 3 [post_date] => 2018-05-19 22:51:41 [post_date_gmt] => 2018-05-19 19:21:41 [post_content] =>ماه گذشته عده‌اي از هنرمندان، نويسندگان و روزنامه‌نگاران ترك در نامهاي اعتراض‌آميز به ظفر شاغليان وزير كشور تركيه، نارضايتي خود را از مفاهيم سطحي و غيرواقعي محصولات تلويزيوني اعلام داشتند و درخواست كردند كه از دخالت مستقيم دولت در محصولات هنري جلوگيري شود و براي رشد محتواي سازنده و فرهنگي تدابيري اتخاذ شود. وزير كشور نيز در پاسخ نامه آنان جوائز و وام‌هاي بسياري را براي رشد مفاهيم ديني و فرهنگي و تاريخي در نظر گرفت كه نتيجه‌اي جز رشد بيشتر سريال‌هاي تصنعي و دين‌زده توسط كارگردانان مبتدي نداشت.
«محمد التن اوكلار» كارگردان سريال‌هاي تركي معتقد است كه پيش از اين سريال‌هاي تركي با مفاهيم غني اجتماعي و فرهنگي همواره ابزاري بودند در جهت تبادل فرهنگ و انديشه تركيه با كشورهاي منطقه و نقش پل ارتباطي شرق و غرب را بازي مي‌كردند. «محمد قورو» نويسنده تركي نيز معتقد است در زماني كه مفاهيمي چون عدالت و توسعه و انسانيت سرلوحه دولتمردان ما قرار مي‌گيرد، بهترين فرصت براي ارتقاي سطح محصولات هنري تركيه مي‌باشد كه به نشر تاريخ و تمدن و فرهنگ اسلامي خود و نقش كليدي جغرافياي تركيه ميان شرق و غرب در جهان بپردازد. قورو همچنين مي‌گويد: « امروزه كشورهاي غرب‌زده شرقي تشنه مشاهده تصاويري از يك تمدن اصيل اسلامي و باستاني هستند و تركيه با قدمت و اصالت خود مي‌تواند اين نقش را به بهترين شكل بازي كند».
فاروق شاقير نويسنده اسلام‌گراي تركيه نيز با تكيه بر اهميت جايگاه سريال‌هاي تلويزيوني در انتقال فرهنگ تركيه به جهان مي‌گويد: « اهتمام دولت به توليد محصولاتي با محتواي فرهنگي و ديني بسيار قابل تقدير است، اما نكته‌اي كه بايد گفته شود آن است كه محصولات اخير توليد شده، بهره‌اي از فرهنگ و تمدن واقعي تركيه نبرده‌اند و هيچ‌گاه نمي‌توانند نماينده جامعه مسلمان و اصيل تركي در جهان باشند. و از همه مهمتر آنكه روزگاري به ياد داريم كه در تلويزيون تركيه سريال‌هاي سفارشي و كم‌محتواي برزيلي براي حمايت از سياه‌پوستان و سرخ‌پوستان پخش مي‌شد كه با مخالفت مردم مواجه شدند و امروزه تركيه، خود جاي همان سريال‌هاي بي‌كيفيت و بي‌محتواي برزيلي را البته با دغدغه نشر فرهنگ تركي- اسلامي گرفته است و مي‌خواهد آنها را به خورد جوامع مسلمان بدهد».
گفتنی است که سريال‌هاي اخير ترکیه نسبت به گذشته به مسائل تاريخي و اعتقادي و سنت‌هاي تركي بيشتر پرداخته و حجم توليد آنها نيز نسبت به سابق سالانه پنج برابر رشد داشته است. البته در اين ميان شايد هيچ سفارش و هيچ وعده مستقيمي از سوي دولتمردان در ميان نباشد، اما آنگاه كه موج اسلام‌گرايي مصنوعي براي جلب توجه دولت در تمام صنوف جامعه تسري پيدا كند، توليد چنين محصولات فرهنگي و هنري نيز اجتناب ناپذير است. در چنين شرايطي سريال‌هاي توليد شده ناخودآگاه ابزاري براي توجيه عملكرد دولت و بزرگ‌نمايي آنها مي‌شود. سريال «دره گرگ‌ها» محصول سال 2008 است كه به موضوع مافياي تركي و كشف يك شبكه جاسوسي توسط نيروهاي پليس دولتي مي‌پردازد كه نقشه آنان براندازي دولت بود. در اين سريال نيروهاي امنيتي و پليسي دولت چنان قدرتمند و دقيق عمل مي‌كنند كه شايد نمونه آن در جهان يافت نشود و خود مردم تركيه نيز كه هنوز مافياي هزاردست اقتصادي را در كشور خود مي‌بينند تنها با خنده‌اي از روي تمسخر اين سريال را مشاهده مي‌كنند. سريال دره گرگ‌ها ابتدا با تبليغ بسياري از سفراي ترك در بسياري از كشورهاي همسايه همچون سوريه، لبنان و مصر، دوبله و پخش شد كه البته تنها به همان دو يا سه قسمت اول بسنده كردند و با نارضايتي مردم مواجه شد. دو سريال توليد شده سال اخير به نامهاي « مهند و نور» و « سالهاي گمشده» نيز با وجود هزينه‌هاي بسياري كه براي توليد و تبليغ آنها شده بود، تنها در همان شبكه‌هاي داخلي تركيه و با كمترين استقبال عمومي پخش شدند.
زمان انتشار : 1390-01-01
[post_title] => سریال‌های فرمايشي در جهت تبليغ دين [post_excerpt] => [post_status] => publish [comment_status] => open [ping_status] => open [post_password] => [post_name] => %d8%b3%d8%b1%db%8c%d8%a7%d9%84%e2%80%8c%d9%87%d8%a7%db%8c-%d9%81%d8%b1%d9%85%d8%a7%d9%8a%d8%b4%d9%8a-%d8%af%d8%b1-%d8%ac%d9%87%d8%aa-%d8%aa%d8%a8%d9%84%d9%8a%d8%ba-%d8%af%d9%8a%d9%86 [to_ping] => [pinged] => [post_modified] => 2018-05-19 22:51:41 [post_modified_gmt] => 2018-05-19 19:21:41 [post_content_filtered] => [post_parent] => 0 [guid] => http://alummah.ir/?p=3612 [menu_order] => 0 [post_type] => post [post_mime_type] => [comment_count] => 0 [filter] => raw ) [4] => WP_Post Object ( [ID] => 3610 [post_author] => 3 [post_date] => 2018-05-19 22:44:26 [post_date_gmt] => 2018-05-19 19:14:26 [post_content] =>اين اولين باري نيست كه ادونيس شاعر پرآوازه جهان عرب و اهل سوريه شاعران ملي‌گراي مسلمان را متهم به شاعران درباري مي‌كند كه تنها در مقابل دستمزد دولت‌ها شعر مي‌گويند و مي‌نويسند. ادونيس در گفتگوي خود با روزنامه الحياة چاپ لندن بيان كرد: « شاعران امروز جهان اسلام رويكردهايي بسته و غير قابل فهم دارند كه تنها جامعه را رو به انحلال و انحراف مي‌كشاند. تنها كاربرد آنان براي حاكمان اسلامي است كه در توجيه عملكرد آنان بسرايند». ادونيس در اين گفتگو به « اعتزال خود از جامعه ادبي جهان عرب» اشاره كرد و ادامه داد: « دردهاي شعري من بيشتر رويكردي سياسي دارند و نظام‌هاي ديكتاتوري عربي و اسلامي را به چالش مي‌كشاند. در حالي كه شاعران به ظاهر مسلمان امروزي رويكردي فرد محور و انتزاعي پيدا كرده‌اند كه تنها حفظ دين ظاهري و عشق به مليت و عربيت انسان‌ها برايشان دغدغه مي‌شود».
ادونيس كه خود روزي از بزرگترين شاعران ملي‌گراي چپ عربي شناخته مي‌شد و پان‌عربيست‌ها در پايگاه‌هاي خبري و اينترنتي خود هميشه نام و آثار او را درج مي‌كردند، با اعلام جدايي خود از اين جريان، تكامل نوع انسان را بدون اهتمام به عربيت يا عجميت، بدون اشاره به جغرافياي سكونت او موضوع اصلي شعر واقعي دانسته و با اين تغيير نگرش، آتشي در جهان شعري عربي و اسلامي به راه انداخت. روزنامه الوطن سوريه هفته گذشته در يك ميزگرد تلفني، موضوع تغيير رويكرد ادونيس را با حضور چند شاعر و نويسنده مطرح ادبي به چالش كشاند. شاعر بزرگ عربي عبدالرحمن ابنودي يكي از حاضرين اين ميزگرد بود كه معتقد بود: «ادونيس تحت تاثير جريان‌هاي چپ عدالت‌خواه قرارگرفته در حالي كه از اين موضوع غفلت مي‌كنيم كه مخاطب شعر از كارگر و كشاورز و توده مردم نيست و تنها جامعه فرهنگي ما هست كه شعر مي‌خواند. بنابراين ناخودآگاه موضوع شعر به مسائل فردي و فرهنگي گرايش پيدا مي‌كند و اين ربطي به درباري يا حكومتي شدن شعر ندارد». محمد سليمان ديگر شاعر اين ميزگرد كه قصيده مشهور صوفيه را در دهه هفتاد ميلادي سروده بود در دفاع از نظر ادونيس گفت: « جريان صوفي‌گري شعري صده گذشته فرانسه تنها تا جنبش 1968 ادامه پيدا كرد و پس از آن با فعال شدن جريان‌هاي اعتراضي و اصلاح‌طلب توده‌هاي مردمي جاي خود را به ادبيات اعتراضي اجتماعي و سياسي داد. بنابراين با وجود نظام‌هاي سلطه ديكتاتوري در جهان عرب و اسلام نمي‌توان انتظار داشت كه جريان ادبي خيال‌پرداز ملي‌گراي عربي دوامي داشته باشد».
زمان انتشار : 1390-01-01
[post_title] => حمله ادونيس به شاعران درباري مسلمان [post_excerpt] => [post_status] => publish [comment_status] => open [ping_status] => open [post_password] => [post_name] => %d8%ad%d9%85%d9%84%d9%87-%d8%a7%d8%af%d9%88%d9%86%d9%8a%d8%b3-%d8%a8%d9%87-%d8%b4%d8%a7%d8%b9%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%b1%d8%a8%d8%a7%d8%b1%d9%8a-%d9%85%d8%b3%d9%84%d9%85%d8%a7%d9%86 [to_ping] => [pinged] => [post_modified] => 2018-05-19 22:44:26 [post_modified_gmt] => 2018-05-19 19:14:26 [post_content_filtered] => [post_parent] => 0 [guid] => http://alummah.ir/?p=3610 [menu_order] => 0 [post_type] => post [post_mime_type] => [comment_count] => 0 [filter] => raw ) [5] => WP_Post Object ( [ID] => 3608 [post_author] => 3 [post_date] => 2018-05-19 22:40:36 [post_date_gmt] => 2018-05-19 19:10:36 [post_content] =>عبداللطیف لعبی شاعر و نویسنده بزرگ مراکشی در سال‌های اخیر به چهره‌ای کاریزما در عرصه فرهنگ و ادبیات مراکش تبدیل شده است که برخی او را رمز تحول فکری و سیاسی این سرزمین دانسته‌اند. او در جشن رونمایی از آخرین کتابش با عنوان «مغرب: کدام منشور مردم‌سالاری؟» که توسط مرکز ملی رباط برگزار شده بود اظهار کرد: «مغرب در شرایط کنونی با گذار از نظامی خودمحور و مردم‌گریز و برگزاری تظاهرات 20 فوریه برای بازگشت به اسلامی اصیل و مردم‌محور، نیاز مبرمی به انقلاب در تمامی ارکان فرهنگی و نهادهای فکری خود دارد». او حضور گسترده جوانان مغربی در جریان اعتراضات مردمی را نشانه مطالبه مردم برای این تحول فرهنگی دانسته و به دولتمردان مغرب هشدار می‌دهد که به فکر چاره‌ای برای بازگشت فرهنگ، هنر و تمدن این سرزمین به اسلام حقیقی و حضور چشمگیر جوانان در عرصه‌های مدیریت فرهنگی و آموزشی کشور باشند.
این نویسنده بزرگ جهان عرب در سکولارترین کشور عربی و در همسایگی اروپا مهد جدایی دین از سیاست بیان می‌کند که: «دموکراسی که من در کتابم به آن اشاره کردم تنها یک امتیاز برای یک کشور اسلامی نیست، بلکه ضرورت اسلامی بودن یک کشور است. آنگاه که ما در تمام تصمیم‌گیری‌های سیاسی و حتی اقتصادی خود، معیارهای فرهنگی و دینی خود را نیز درنظر بگیریم، می‌توانیم بگوییم که به نظر و خواست مردم نیز توجه داشته‌ایم».
نویسنده کتاب «شکوفه درخت آهن» در این مراسم که با حضور جمعی از نخبگان ادبی و نویسندگان و روشنفکران مسلمان مغرب برگزار شده بود، ادامه می‌دهد: «بخش فرهنگ، گمشده اصلی نظام مغرب و در کل نظام‌های عربی کنونی است. اگر دولتمردان عربی به فرهنگ و دین کشور خود بیشتر اهمیت می‌دادند، شاهد وقوع چنین انقلاب‌هایی نمی‌شدند».
گفتنی است که کتاب «مغرب: کدام منشور مردم‌سالاری؟» توسط انتشارات «ملتقی الطرق» شهر کازابلانکا، بزبان فرانسوی چاپ شده و همچنین کتابی دیگر از همین نویسنده با عنوان «ائتلافی برای فرهنگ» نیز زیر چاپ است که بعنوان بخش دوم از کتاب مردم‌سالاری شناخته می‌شود. سخنان اخیر لعبی بازتاب بسیار گسترده‌ای در محافل خبری و فرهنگی جهان عرب داشته است، زیرا مغرب در دهه اخیر در قلب تحولات فرهنگی و فکری جهان اسلام قرار گرفته است و هر گونه اظهارنظری از سوی اندیشمندان و نظریه‌پردازان این خطه، مورد توجه تمام محافل عربی و از سمتی دیگر غربی قرار می‌گیرد. عبداللطیف لعبی در ماه‌های اخیر پس از وقوع انقلاب‌های عربی، فعالیت گسترده‌ای برای برپایی سخنرانی‌ها مختلف در دانشگاه‌های داخل و خارج کشور مغرب آغاز کرده است و در بیشتر آنها لزوم ایجاد یک انقلاب فرهنگی در کشور مغرب را مورد بررسی قرار می‌دهد. این نویسنده مسلمان، در دهه هشتاد بدلیل مصاحبه با مجله انفاس و نقد اندیشه خلیفه‌محوری نظام پادشاهی حسن دوم، به زندان افتاد و از همان موقع به چهره‌ای انقلابی و اثرگذار در میان اقشار فرهنگی و فکری مغرب تبدیل گشت. «عهد بربریت»، «روش محاکمه»، «آفتاب برخواهد آمد»، «دیوانه آرزوها»، «روزنوشت‌های قلعه منفی» از جمله آثار وی است.
زمان انتشار : 1390-01-02
[post_title] => انقلاب مغرب، فرهنگی است [post_excerpt] => [post_status] => publish [comment_status] => open [ping_status] => open [post_password] => [post_name] => %d8%a7%d9%86%d9%82%d9%84%d8%a7%d8%a8-%d9%85%d8%ba%d8%b1%d8%a8%d8%8c-%d9%81%d8%b1%d9%87%d9%86%da%af%db%8c-%d8%a7%d8%b3%d8%aa [to_ping] => [pinged] => [post_modified] => 2018-05-19 22:40:36 [post_modified_gmt] => 2018-05-19 19:10:36 [post_content_filtered] => [post_parent] => 0 [guid] => http://alummah.ir/?p=3608 [menu_order] => 0 [post_type] => post [post_mime_type] => [comment_count] => 0 [filter] => raw ) [6] => WP_Post Object ( [ID] => 3606 [post_author] => 3 [post_date] => 2018-05-19 22:34:45 [post_date_gmt] => 2018-05-19 19:04:45 [post_content] =>هفته گذشته در جشنواره سينمايي «من فيلم‌ها را ديده‌ام» (I Have Seen Films) در شهر ميلان ايتاليا در حضور كارگردانان بزرگي همچون آنتون كوربين، روبرتو فايينسا و بازيگر مشهور جهان ميراندا ريچارسون ، فيلم «درد» (المحنه) به كارگرداني جوان عراقي حيدر رشيد و محصول مشترك عراق و ايتاليا، به عنوان برترين فيلم سينمايي بلند انتخاب شد. اين جشنواره كه با تلاش كارگردان و بازيگر قديمي و مشهور هلندي رودگير هاوار تاسيس شده است، هر ساله با دعوت از كارگردانان جوان كشورهاي مختلف جهان و توليد محصولات مشترك ميان چند كشور، به دنبال تقريب تمدن‌ها و فرهنگ‌ها است. به گزارش خبرگزاري آگي ايتاليا، رودگير هاوار در هنگام اعطاي جايزه به حيدر رشيد گفت: «فيلم « درد » همان فيلمي بود كه سالها آرزوي توليد آن را داشتم اما امروز اين جوان بااستعداد عراقي توانست به بهترين شكل اين روياي من را محقق كند». جانكانو زابولي مدير هنري جشنواره ميلان نيز در توصيف اين فيلم بيان داشت: « بسيار افتخار مي‌كنم كه چنين جوان بااستعدادي را توانسته‌ايم در جشنواره معرفي كنيم. فيلم «درد» با اختلاف بسيار نسبت به ديگر فيلم‌ها توانست حائز جايزه اول شود». زابولي همچنين ادامه مي‌دهد: « دو نكته شاخص اين فيلم يكي اين بود كه در تصوير كشيدن دردهاي مردم عراق، هيچ تصوير آرشيوي از تصاوير جنگ‌هاي عراق استفاده نشده و تمام تصاوير، محصول فيلم‌برداري خود كارگردان است و نكته دوم كه بيشتر بر شهروندان ايتاليايي حاضر در جشنواره تاثير گذاشت، تصوير دردهاي آوارگان و مهاجران عراقي بود كه چگونه يك جوان جنگ‌زده در خيابان‌هاي لندن، بدون پدر و مادر و خواهر، سرگردان مي‌گردد بدون آنكه بداند براي چه هدفي بايد زندگي كند و چگونه مردم لندن، او را به نام اسلام و تروريسم تحقير و آزار مي‌دهند».
حيدر رشيد در گفتگو با خبرگزاري رسمي ايتاليا احساس خود از دريافت جايزه بهترين فيلم ميلان اينچنين بيان كرد: « اعطاي اين جايزه نه به من و نه به كادر فني و هنري فيلم بود، بلكه به تمام جوانان نسل دوم پس از ديكتاتوري عراق بود كه سالها در آوارگي و رنج غربت بسر بردند». حيدر رشيد داستان فيلم خود را برگرفته از زندگي شهيد «كامل شياع» استاد دانشگاه آكسفورد لندن دانست كه پس از سقوط نظام بعث براي تدريس در دانشگاه بغداد به عراق برگشته بود، اما آگوست 2008 توسط شبه‌نظاميان القاعده دستگير و كشته شد.
زمان انتشار : 1390-01-14
[post_title] => فيلم عراقي «درد»، برنده جايزه بهترين فيلم جشنواره ميلان [post_excerpt] => [post_status] => publish [comment_status] => open [ping_status] => open [post_password] => [post_name] => %d9%81%d9%8a%d9%84%d9%85-%d8%b9%d8%b1%d8%a7%d9%82%d9%8a-%d8%af%d8%b1%d8%af%d8%8c-%d8%a8%d8%b1%d9%86%d8%af%d9%87-%d8%ac%d8%a7%d9%8a%d8%b2%d9%87-%d8%a8%d9%87%d8%aa%d8%b1%d9%8a%d9%86-%d9%81 [to_ping] => [pinged] => [post_modified] => 2018-05-19 22:34:45 [post_modified_gmt] => 2018-05-19 19:04:45 [post_content_filtered] => [post_parent] => 0 [guid] => http://alummah.ir/?p=3606 [menu_order] => 0 [post_type] => post [post_mime_type] => [comment_count] => 0 [filter] => raw ) [7] => WP_Post Object ( [ID] => 3604 [post_author] => 3 [post_date] => 2018-05-19 22:29:05 [post_date_gmt] => 2018-05-19 18:59:05 [post_content] =>جنگ‌هاي داخلي لبنان سالها در ميان قوميت‌ها و احزاب داخلي لبنان ادامه دارد، مدتي بود كه به دليل شدت تهاجم‌هاي اسرائيل از سال 1990 موج جنگ‌هاي داخلي فروكش كرده بود، اما در ماه مي 2008 باز اين اختلاف سرباز كرد و نشان داد كه اين كينه سر دراز دارد. فيلم‌هاي سينمايي دهه اخير در لبنان نيز متاثر از اين موج اختلاف، بيشتر بر آسيب‌هاي اجتماعي و اقتصادي حاصل از جنگ‌هاي داخلي تكيه داشتند.
فيلم سينمايي «ارتش مورچگان» به بررسي آسيب‌هاي رواني جنگ‌هاي داخلي لبنان بر سه جوان بيروتي مي‌پردازد كه پس از اتمام جنگ تموز، اسلحه‌هاي خود را براي تسكين دردهاي خود نگه داشته‌اند. اين فيلم كه مدتی است بر روي پرده سينماهاي لبنان رفته، به دليل لحن شديد انتقادي خود از نسل گذشته كه سالها زندگي را با جنگ و برادركشي گذراند، با اعتراض بسياري از محافل سياسي روبرو شده است. «وسام شرف» كارگردان اين فيلم در گفتگو با روزنامه الحياة چاپ لندن، دوگانگي‌هاي ميان هويت،اصالت و وجدان جوانان لبناني را عامل سرگرداني و تشتت فكري آنان دانست و در جواب اعتراض منتقدان، آمارهاي فرار جوانان از خانه، گسترش قتل و اعتياد و آسيب‌هاي رواني و انحرافات جنسي در ميان جوانان لبناني را متاثر از سالهاي جنگ داخلی میان گروه‌ها و اقوام و طایفه‌های مختلف دانست كه البته هنوز هم براي بسياري از بزرگان احزاب و اقوام، جنگ تمام نشده است. فيلم ارتش مورچگان، داستان سه دوست جوان است كه پس از پايان جنگ‌هاي داخلي تموز، بر سر ادامه جنگ مسلحانه اختلاف نظر پيدا كرده‌اند و يكي از آنان به نام سمير، خلع سلاح را تنها راه آباداني كشور مي‌دانست، اما دو نفر ديگر كه سلاح را زينت جوان لبناني مي‌ناميدند، بر ادامه جنگ تاكيد داشتند. در نهايت در حادثه‌اي سمير به صورت ناخواسته در كنار دو دوستش، توسط نيروهاي معارض كشته مي‌شود و در آن حال دوستانش، با پرتاب اسلحه‌هاي خود، پشيماني و تنفرشان را از جنگ و درگيري‌‌هاي داخلي نشان مي‌دهند.
زمان انتشار : 1390-01-26
[post_title] => فيلم «ارتش مورچگان» براي خلع سلاح لبنان [post_excerpt] => [post_status] => publish [comment_status] => open [ping_status] => open [post_password] => [post_name] => %d9%81%d9%8a%d9%84%d9%85-%d8%a7%d8%b1%d8%aa%d8%b4-%d9%85%d9%88%d8%b1%da%86%da%af%d8%a7%d9%86-%d8%a8%d8%b1%d8%a7%d9%8a-%d8%ae%d9%84%d8%b9-%d8%b3%d9%84%d8%a7%d8%ad-%d9%84%d8%a8%d9%86%d8%a7 [to_ping] => [pinged] => [post_modified] => 2018-05-19 22:29:05 [post_modified_gmt] => 2018-05-19 18:59:05 [post_content_filtered] => [post_parent] => 0 [guid] => http://alummah.ir/?p=3604 [menu_order] => 0 [post_type] => post [post_mime_type] => [comment_count] => 0 [filter] => raw ) [8] => WP_Post Object ( [ID] => 3602 [post_author] => 3 [post_date] => 2018-05-19 22:23:25 [post_date_gmt] => 2018-05-19 18:53:25 [post_content] =>وقتي كتاب شعر «اسلحه، اينجاست» توسط يك سرباز آمريكايي در عراق در سال 2005 منتشر شد، شگفتي همه را برانگيخت كه چگونه يك سرباز در حين جنگ مي‌تواند اينچنين شعر بنويسد. اما امسال كه كتاب «فرياد فانتوم» از همان سرباز منتشر شد و جايزه بين‌المللي شعر برتر «تي اس اليوت» را از آن خود كرد، نبوغ آن شاعر جوان و اثرگذاري شعر او بر مخاطب اثبات شد. «بريان تيرنر» در سال 1998 سربازي خود در ارتش آمريكا را با اعزام به كشور بوسني شروع كرد و در سال 2003 براي اشغال عراق به آنجا رفت. حضور او در جنگ همواره با نفرت و از روي اجبار بوده و اشعار او نيز گوياي اين حال دروني اوست.
تيرنر در گفتگو با مجله شعري «فاباريزو بويتري ريويو» شعرسرايي خود در جنگ را ناشي از توجه دقيق او به اطراف محل جنگ خود دانست كه تنها دشمن را نگاه نمي‌كرد و بيشتر به غيردشمنان توجه داشت. او در اين گفتگو مي‌گويد: « از زماني كه وارد ارتش شدم با خودم عهد كردم در هر لحظه از حال دروني خود مراقبت كنم تا با خوي جنجگويي و خونريزي آغشته نشود. شعر بهترين ابزار براي اين مراقبت دروني بود». او همچنين ادامه مي‌دهد: «جنگ براي هر كسي ناگوار است، من هر چقدر هم كه بخواهم خود را جنگجو نشان دهم باز بر اساس انسانيت و وجدان درونيم نمي‌توانم تصاوير تلخ جنگ را همچون حضور يك كودك آواره يا يك زن بي‌پناه را ببينم و از آن بگذرم». يكي از شعرهاي بسيار تاثيرگذار مجموعه اخير فرياد فانتوم مربوط به گفتگوي شاعر با دوست همرزم خود درباره يك تكه دست كودك است كه در ميان خرابه‌هاي يك خانه پيدا كرده‌اند. « تينر اين دست را بگير ... آينده به ما خواهد گفت كه صاحب اين دست كيست ... ».
يكي از نكات حائر اهميت در اشعار تيرنر، شناخت درست او از فرهنگ و زبان مردم عراق است كه در شعرهاي خود از مثل‌ها و كنايه‌ها و تكه كلام‌هاي عراقي زياد بهره مي‌برد. در شعر «جسر الائمه» (پل ائمه) با تركيب زبان عربي و انگليسي، شعرهاي محلي عراقي را استفاده مي‌كند كه مردم عراق هميشه با خود آنها را زمزمه مي‌كنند. فرياد فانتوم توسط انتشارات آمريكايي «اليس جيمز بوكس» منتشر شده و تاكنون چندين جايزه ادبي همچون «بياتريس هاوليآوورد» را دريافت كرده است.
زمان انتشار : 1390-01-01
[post_title] => شعرهای یک سرباز آمریکایی در عراق [post_excerpt] => [post_status] => publish [comment_status] => open [ping_status] => open [post_password] => [post_name] => %d8%b4%d8%b9%d8%b1%d9%87%d8%a7%db%8c-%db%8c%da%a9-%d8%b3%d8%b1%d8%a8%d8%a7%d8%b2-%d8%a2%d9%85%d8%b1%db%8c%da%a9%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d8%b9%d8%b1%d8%a7%d9%82 [to_ping] => [pinged] => [post_modified] => 2018-05-19 22:23:25 [post_modified_gmt] => 2018-05-19 18:53:25 [post_content_filtered] => [post_parent] => 0 [guid] => http://alummah.ir/?p=3602 [menu_order] => 0 [post_type] => post [post_mime_type] => [comment_count] => 0 [filter] => raw ) [9] => WP_Post Object ( [ID] => 3600 [post_author] => 3 [post_date] => 2018-05-19 22:19:39 [post_date_gmt] => 2018-05-19 18:49:39 [post_content] =>جشنواره سينمايي استامبول، امسال توجه بسياري به فيلم‌هاي كشورهاي جنگ‌زده همچون فلسطين، عراق و كشورهاي حوزه بالكان مخصوصا بوسني و هرزگوين دارد. فيلم « در گذار » (On the Path) محصول بوسني و هرزگوين در نقد جریان‌های سلفی و وهابی تازه تاسیس یافته حوزه بالکان امسال در جشنواره سينمايي بين‌المللي استامبول اكران خواهد شد. «ژاسميلا زبانيك» كارگردان زن بوسنيايي اين فيلم، پيش از اين نيز حضور جنجالي در عرصه سينماي بوسني داشته است و در سال 2006 با فيلم « راز اسما» (Grbavtica) برنده جايزه خرس طلايي از جشنواره كن شد. او توانست با اكران فيلم راز اسما كه به موضوع تجاوز به زنان جنگ‌زده بوسني مي‌پرداخت، اتحاديه‌اي به نام «نجات‌يافتگان خوشبخت» تاسيس كند و با جمع‌آوري 50 هزار امضا از قربانيان زن تجاوزشده بوسني، درخواستي را به مجلس فدرال بوسني بفرستد و قانون منع حمايت اجتماعي و پزشكي از زنان تجاوز شده را تغيير دهد.
ژاسميلا زبانيك اين بار نيز پاي نقد را فراتر از خط قرمزي در حوزه دين گذاشته است و جريان بنيادگراي وهابي را به شدت توبيخ و سرزنش مي‌كند و محل اين توبيخ نيز استامبول به عنوان مركزي براي ابراز عقائد آزاد و مخالفت با هرگونه بنيادگرايي و تعصب انتخاب شده است. شايد به جرات بتوان گفت كه تاكنون با اين صراحت، هيچ فردي با زبان هنر، اينچنين جريان منحط وهابيت را مورد نقد قرار نداده بود. البته فيلم «در گذار» در شصتمين فستيوال برلين سال جاري نيز اكران شد و خرس طلايي آن فستيوال را از آن خود كرد و پس از آن نيز تاكنون در پيش از شانزده كشور اروپايي و آمريكايي پخش شده است. اما، اجازه اكران اين فيلم در يك كشور مسلمان مانند تركيه، مطمئنا از حساسيت‌هاي بيشتري برخوردار است. زبانيك در نقد جريان وهابيت، نگاهي متفاوت نسبت به ساير نقدهاي سطحي و فرقه‌اي دارد. او با مطالعه‌اي تاريخي بر ريشه‌هاي شكل‌گيري سلفيون و چهره‌هاي موسس اين جريان همچون ابن‌تيميه، محمد عبدالوهاب و رشيد رضا به اين نتيجه رسيده است كه وهابيت ابتدا خود نوعي جريان روشنفكري و سنت‌ستيز بوده است كه امروزه به يك جريان سلفي و بنيادگرا تبديل شده است. عقيده اين نويسنده و كارگردان اين است كه وهابيت از زماني كه در سرزمين حجاز به قدرت رسيد و سرمايه‌هاي گزاف عربستان را در دستان خود ديد، به دنبال تغيير ايدئولوژي براي حفظ سرمايه و قدرت افتاد. حفظ سنت‌ها و آيين‌ها، سخن از بازگشت به دوره ابتدايي اسلام و احياي سبك خلافت اموي، شعارهاي جديدي بود كه منجر به شكل‌گيري نوعي سرمايه‌داري اسلامي گرديد. زبانيك همچنين در اين فيلم با گرفتن برخي مصاحبه‌ها به نشان‌دادن تصاويري از زندگي برخي رهبران وهابيت در بوسني پرداخته است و نشان داده است اينان كه امروز شعارهاي سرمايه‌داري و حفظ نظام طبقاتي مي‌دهند، اكثرا گذشته در گروهك‌هاي كمونيستي ضد ديكتاتوري بالكان و در قالب قاچاقچيان مواد مخدر فعاليت مي‌كردند. اين خود نتيجه‌اي است كه شايد بتوان با تاملي بيشتر بر تمام شالوده فكري جريان وهابيت تعميم داد كه روزي رهبران آنان همچون رشيد رضا شعارهاي ضداستعماري و عدالت‌خواهانه مي‌زدند و پس از مدتی از حاميان بزرگ استعمار جهاني شدند.
در گرفتن مصاحبه‌ها و ورود به محافل خصوصي وهابيت، «بحريجيا» دوست وهابي ژاسميلا كه دانشجوي رشته الهيات نيز مي‌باشد كمك فراواني به او كرد و كارگردان ذهنيت خود نسبت به وهابيت را مديون گفتگوهايش با بحريجيا است. البته كارگردان به دنبال رفع اتهام تروريسم از وهابيت نيز مي‌باشد و در فيلم نيز اينگونه بيان مي‌شود كه: « شايد برخي از سران تندروي وهابيت، تحت تاثير آموزه‌هاي غلط خود، حكم قتل براي كافر، مجوس يا ديگر فرقه‌هاي مسلمان صادر كنند، اما نمي‌توان صدور اين انديشه را براي تمام اعضاي آنان حكم زد».
زمان انتشار : 1390-01-01
[post_title] => فیلمی علیه بنیادگرایان مسلمان در حوزه بالکان [post_excerpt] => [post_status] => publish [comment_status] => open [ping_status] => open [post_password] => [post_name] => %d9%81%db%8c%d9%84%d9%85%db%8c-%d8%b9%d9%84%db%8c%d9%87-%d8%a8%d9%86%db%8c%d8%a7%d8%af%da%af%d8%b1%d8%a7%db%8c%d8%a7%d9%86-%d9%85%d8%b3%d9%84%d9%85%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%b1-%d8%ad%d9%88%d8%b2%d9%87 [to_ping] => [pinged] => [post_modified] => 2018-05-19 22:19:39 [post_modified_gmt] => 2018-05-19 18:49:39 [post_content_filtered] => [post_parent] => 0 [guid] => http://alummah.ir/?p=3600 [menu_order] => 0 [post_type] => post [post_mime_type] => [comment_count] => 0 [filter] => raw ) ) [post_count] => 10 [current_post] => -1 [in_the_loop] => [post] => WP_Post Object ( [ID] => 3618 [post_author] => 3 [post_date] => 2018-05-19 23:07:31 [post_date_gmt] => 2018-05-19 19:37:31 [post_content] =>شهر طرابلس در ساختار سياسي و فرهنگي آسياي صغير و جهان اسلام همواره تاثيرگذار و مهم جلوه كرده است. در اين شهر سالهاي دور، تكيه‌اي بنا شد كه قدمت آن را به 400 سال پيش مي‌دانند و در آن فرقه مولوي‌ها به تبع آموزه‌هاي مولانا جلال‌الدين بلخي از تمام نقاط جهان گرد هم جمع مي‌شدند و تعليم صوفي‌گري مي‌ديدند. در سالهاي اخير پس از حادثه طوفان تركيه و جنگ‌هاي داخلي آن، از آن تكيه باشكوه تنها چند غرفه خرابه مانده بود و ديگر نه مستشرقي در آن ديده مي‌شد و نه مسلمان آسيايي و بي‌مهري دولت تركيه كه براي جلوگيري از رشد دين، از بازسازي آن اجتناب مي‌كرد. اما از سال 2008 تا كنون رجب طيب اردوغان كه نخست‌وزيري خود را مديون آراي مردم طرابلس مي‌داند و خود را نيز صوفي معرفي مي‌كند، طرح احياي اين تكيه و احياي مولوي‌گري را در اين كشور به راه انداخته و همايش بين‌المللي سالگرد مولوي را در طرابلس در روز افتتاح اين تكيه مي‌گيرد. بهترين طراحان هنري و معماران اسليمي براي بازسازي اين بنا دعوت شده بودند و بناي ساخته شده شامل سه طبقه است كه گويي بر روي هم سوار نيستند و در هوا معلقند. نقاشي‌ها و كتيبه‌هاي بر روي ديوارها نيز تماما بر اساس اذكار و اوراد اصيل اين فرقه مي‌باشد. هم‌اكنون اين مركز محلي براي جلسات دراويش كشورهاي منطقه و محل اطعام فقراي طرابلس شده است و از آنجا كه طرابلس شهر فرهنگي اروپا پس از جنگ‌هاي صليبي بود، كليساي كنار اين تكيه را نيز نگه داشته‌اند تا هم مسلمانان به اين مركز فرهنگي رجوع كنند و هم مسيحيان. كتابخانه اين مركز مملو است از نسخ خطي قديمي كه در سالهاي عثماني و پس از آن جمع شده است. هم اكنون اين مركز 1920 عضو رسمي دارد كه به صورت مستمر در جلسات آن حاضر شده و به تعليم و تربيت مي‌پردازند. مولوي را شاعر بلخ و يادگار ادبيات عارفانه اسلامي- ايراني مي‌دانيم در حالي كه به آموزه‌هاي او در ايران هيچ وقعي نمي‌نهند.
زمان انتشار : 1390-01-01
[post_title] => احياي تكيه مولوي‌ها در تركيه [post_excerpt] => [post_status] => publish [comment_status] => open [ping_status] => open [post_password] => [post_name] => %d8%a7%d8%ad%d9%8a%d8%a7%d9%8a-%d8%aa%d9%83%d9%8a%d9%87-%d9%85%d9%88%d9%84%d9%88%d9%8a%e2%80%8c%d9%87%d8%a7-%d8%af%d8%b1-%d8%aa%d8%b1%d9%83%d9%8a%d9%87 [to_ping] => [pinged] => [post_modified] => 2018-05-19 23:07:31 [post_modified_gmt] => 2018-05-19 19:37:31 [post_content_filtered] => [post_parent] => 0 [guid] => http://alummah.ir/?p=3618 [menu_order] => 0 [post_type] => post [post_mime_type] => [comment_count] => 0 [filter] => raw ) [comment_count] => 0 [current_comment] => -1 [found_posts] => 6079 [max_num_pages] => 608 [max_num_comment_pages] => 0 [is_single] => [is_preview] => [is_page] => [is_archive] => 1 [is_date] => [is_year] => [is_month] => [is_day] => [is_time] => [is_author] => [is_category] => 1 [is_tag] => [is_tax] => [is_search] => [is_feed] => [is_comment_feed] => [is_trackback] => [is_home] => [is_404] => [is_embed] => [is_paged] => 1 [is_admin] => [is_attachment] => [is_singular] => [is_robots] => [is_posts_page] => [is_post_type_archive] => [query_vars_hash:WP_Query:private] => 0238dda35f0c37294b9fae4d667afda0 [query_vars_changed:WP_Query:private] => [thumbnails_cached] => [allow_query_attachment_by_filename:protected] => [stopwords:WP_Query:private] => [compat_fields:WP_Query:private] => Array ( [0] => query_vars_hash [1] => query_vars_changed ) [compat_methods:WP_Query:private] => Array ( [0] => init_query_flags [1] => parse_tax_query ) )به همت واحد بین الملل حسینیه هنر و توسط انتشارات «راه یار»؛
رمان «اسطوره‌های عشق» منتشر شد/ روایتی از سال‌های مبارزه مبارزان عراقی
احیای تکیه مولوی‌ها در ترکیه
رجب طيب اردوغان كه نخست‌وزيري خود را مديون آراي مردم طرابلس مي‌داند و خود را نيز صوفي معرفي مي‌كند، طرح احياي اين تكيه و احياي مولوي‌گري را در اين كشور به راه انداخته است.
پرچمداران، سریالی برای انحراف تاریخ مسلمانان سوریه
در این سریال دينداري تنها در انسان‌هاي سالخورده و مريض است كه جوانان آنان را انسان‌هايي متحجر و عقب‌افتاده از مدرنيت مي‌بينند.
جشنواره‌ای خالی از صدای شهر
مشکل اساسی جشنواره‌های لبنانی در این سوال نهفته است که «چگونه می‌توان صدای ملت را از طریق تصویر منتقل کرد؟». سوالی که تاکنون جشنواره‌های لبنانی نتوانسته‌‌اند بخوبی از عهده پاسخ به آن برآیند.
سریال‌های فرمایشی در جهت تبلیغ دین
فاروق شاقير نويسنده اسلام‌گراي تركيه: «سریال‌های اخير توليد شده، بهره‌اي از فرهنگ و تمدن واقعي تركيه نبرده‌اند و هيچ‌گاه نمي‌توانند نماينده جامعه مسلمان و اصيل تركي در جهان باشند »
حمله ادونیس به شاعران درباری مسلمان
شاعران به ظاهر مسلمان امروزي رويكردي فرد محور و انتزاعي پيدا كرده‌اند كه تنها حفظ دين ظاهري و عشق به مليت و عربيت انسان‌ها برايشان دغدغه مي‌شود
انقلاب مغرب، فرهنگی است
بخش فرهنگ، گمشده اصلی نظام مغرب و در کل نظام‌های عربی کنونی است. اگر دولتمردان عربی به فرهنگ و دین کشور خود بیشتر اهمیت می‌دادند، شاهد وقوع چنین انقلاب‌هایی نمی‌شدند
فیلم عراقی «درد»، برنده جایزه بهترین فیلم جشنواره میلان
اینكه چگونه يك جوان جنگ‌زده در خيابان‌هاي لندن، بدون پدر و مادر و خواهر، سرگردان مي‌گردد بدون آنكه بداند براي چه هدفي بايد زندگي كند و چگونه مردم لندن، او را به نام اسلام و تروريسم تحقير و آزار مي‌دهند.
فیلم «ارتش مورچگان» برای خلع سلاح لبنان
وسام شرف در جواب اعتراض منتقدان، آمارهاي فرار جوانان از خانه، گسترش قتل و اعتياد و آسيب‌هاي رواني و انحرافات جنسي در ميان جوانان لبناني را متاثر از سالهاي جنگ دانست كه البته هنوز هم براي بسياري از بزرگان احزاب و اقوام، جنگ هنوز تمام نشده است.
شعرهای یک سرباز آمریکایی در عراق
تينر اين دست را بگير ... آينده به ما خواهد گفت كه صاحب اين دست كيست ...
فیلمی علیه بنیادگرایان مسلمان در حوزه بالکان
اينان كه امروز شعارهاي سرمايه‌داري و حفظ نظام طبقاتي مي‌دهند، اكثرا گذشته در گروهك‌هاي كمونيستي ضد ديكتاتوري بالكان و در قالب قاچاقچيان مواد مخدر فعاليت مي‌كردند
